142

NIEUWBOUW APPARTEMENTEN EN CHINEES RESTAURANT KOTA RADJA TE LEEUWARDEN Augustus 2010: Na de verwoestende brand in december 2007 restte er niets meer van het succesvolle Chinese restaurant Kota Radja dat door de vader van mijn opdrachtgever Hsaoi Tan Mei werd opgericht. Niets was er meer van over. Hsaoi Tan Mei stond voor de enorme opgave het restaurant van zijn vader te herbouwen en wat misschien nog belangrijker was een gebouw op te richten dat op deze plek aan het Schavernek in de binnenstad van Leeuwarden haar rol in het straatbeeld op waardige wijze kon vervullen. Met alleen de bouw van het restaurant waren de belangen van Hsaoi Tan Mei gediend. Die van de stad echter niet. Hoe moest mijn opdrachtgever het voor elkaar krijgen een passend gebouw op te richten in dit deel van het beschermde stadsgezicht? Weliswaar konden we bovenop het restaurant vier appartementen bouwen, maar de opbrengst kon op deze plek in de stad nooit opboksen tegen de kosten voor het realiseren ervan. De locatie achter het restaurant is er één waar je je dochter op zaterdagavond en alle andere avonden van de week niet alleen wilde signaleren. Ik was er nog nooit geweest en kende de plek niet, maar ik schrok behoorlijk toen ik de locatie aan een grondige studie onderwierp. De stad wilde hier vernieuwen, maar had het tot dan toe nog nooit zo ver gebracht om daadwerkelijk de vernieuwing in te zetten. Dit achtergebied bepaalde voor een belangrijk deel de waarde van appartementen aan het Schavernek. In de brand uit de brand zou je denken. Niets is minder waar. De verzekering dekte niet de bouw van de appartementen. Omdat het mij een genoegen was voor Hsaoi Tan Mei te werken, kostte het me geen moeite hem te helpen waar ik kon. De kosten van een architectenbureau waren als onderdeel van de totale kosten zo gering, dat het terugbrengen tot een minimum weinig zoden aan de dijk zette. Een extra complicatie voor Kota Radja vormde de verplichting van de gemeente om een waardige voetgangersverbinding van het genoemde achtergebied naar het Schavernek te realiseren. Deze doorgang, die praktisch drie meter moest bedragen, ging ten koste van het restaurantoppervlak en daarmee van de opbrengsten van het restaurant. Gelukkig kregen we met vereende krachten het gebouw in zijn volledige omvang toch voor elkaar. Natuurlijk zijn de financiële inspanningen van Hsaoi Tan en zijn familie het grootst geweest. De bank droeg haar steentje bij, maar een deel van de oplossing kwam ook van goede vrienden. Vrienden die bereid waren het risico voor de bouw op zich te nemen. Een bevriende aannemer, schilder en verzekeringsagent kochten allen een appartement. En ten slotte werd het laatste appartement door de zoon van Hsaoi Tan Mei gekocht. Zo konden we uiteindelijk aan de slag. Een fasering die ingebouwd werd zorgde voor de resterende financieringsruimte. Nu er zo velen waren die zich inspanden het project voor elkaar te krijgen, moest het bouwplan natuurlijk top worden. Uiteraard is dit altijd mijn streven, maar op deze plek onder deze omstandigheden was het nog meer van belang de kwaliteit van het te leveren product scherp voor ogen te houden. De locatie was zoals hiervoor al bleek, uitermate complex. Behalve het complicerende achtergebied vormden de belendingen, waarvan niets recht was en waarvan delen constructief aangetast waren door de brand een complicerende factor. Verder was er de eigendomssituatie. Rondom het bouwperceel was sprake van versnipperd eigendom. Een deel van het belendende eigendom moest in bezit komen van de gemeente. Dit was in de decennia ervoor nooit gelukt. Eigenaren en gemeente stonden niet op goede voet met elkaar. We hadden delen van het aangrenzende onroerend goed nodig om voldoende bergcapaciteit voor het restaurant en de appartementen te kunnen realiseren. Een buurman verklaarde nimmer akkoord te gaan met de bouw van de appartementen, omdat dit ten koste zou gaan van het licht en het uitzicht van zijn verhuurappartementen. Hij zou procederen tot de kroon, verklaarde hij. Ik heb me opgeworpen als bemiddelaar en kon de partijen bij elkaar brengen. 142

143 Online Touch Home


You need flash player to view this online publication