het huis van René en Akkie: zodat wonen met thuisbeademing überhaupt mogelijk werd. En het betaalde de aanpassingen voor de kunstmatige beademing in René’s eigen bus – zodat Akkie en hij vrij waren om te gaan waar ze wilden, zonder de voortdurende angst dat er plotseling niet meer genoeg lucht voor René beschikbaar zou zijn. Tegenwoordig richt het fonds zich met name op onderzoek bij spierziekten en beheert speciaal aangepaste vakantiehuizen voor mensen met een spierziekte of bewegingsstoornis. Het Nederlands Rode Kruis Allereerst wil ik mijn dank uitspreken dat ik in dit boek de artikelen uit het blad “Rode Kruis Koerier” (juli en november 1962) mocht opnemen. Deze artikelen gaan over een vakantieweek voor beademingspatiënten. Die vakantieweek was een onvoorstelbaar moedig initiatief, in een tijd dat beademingspatiënten in het ziekenhuis werden gehouden, dichtbij alle apparatuur en medici die ze wellicht nodig zouden hebben; zij kregen toen nog niet de kans om buiten het ziekenhuis een zo normaal mogelijk leven op te bouwen. Ook voor Akkie en René was deze vakantieweek zó belangrijk. En niet alleen de vakantie op zich (die onvergetelijk was, dankzij de belangeloze inzet van zovelen). Voor René werd deze week letterlijk weer een nieuwe stap terug naar een gewoon leven. Het was dus mogelijk om met een zware handicap op vakantie te gaan, zelfs als je beademd moest worden. Deze week organiseren vereiste de durf om nog onbekende wegen in te slaan en daarmee een voorbeeld te worden voor anderen. Gelukkig is het Rode Kruis nooit bang geweest om te helpen. Toen niet... en nu niet. Samen met talloze anderen wil ik graag mijn dankbaarheid hiervoor uitspreken. 20
21 Online Touch Home