Eerlijk is eerlijk: dan had ik haar hoogstwaarschijnlijk een leugentje ‘om bestwil’ verteld. Ik hield iedereen immers de hele tijd voor de gek. Bij de koffie liet ik het koekje liggen en tijdens de lunch zei ik dat ik van tevoren al had gegeten, maar at ik ‘voor de gezelligheid’ nog een appeltje mee. Tijdens het avondeten pikte ik alleen de groente van mijn bord en liet de rest liggen. Ik vertelde mijn ouders doodleuk dat ik vol zat, omdat ik tussen de middag al behoorlijk wat gegeten had. Als ik bij vrienden op bezoek ging en zij aan mij vroegen: ‘Wil je wat eten?’ of ‘Wil je wat lekkers bij de koffie?’, had ik mijn standaardantwoord al paraat: ‘Nee, dank je, ik heb net gegeten’ of ‘ik heb geen trek’. Kortom: ik deed er alles aan om anderen te doen geloven dat ik normaal at. Zoeken naar een nooduitgang Stel je eens voor dat jij wordt uitgenodigd op het verjaardagsfeest van een goede vriend of vriendin. Dat feest wordt gehouden in een prachtig kasteel en er zijn zeker 150 gasten aanwezig die het allemaal prima naar hun zin hebben. Tijdens het dansen stoot iemand een kaars op tafel om, waardoor het tafellinnen vlam vat. Binnen dertig seconden staat de tafel in de fik en nog geen minuut later staan ook de gordijnen in lichterlaaie. Dikke rookwolken benemen steeds meer het zicht en de warmte van het vuur slaat zichzelf als een verstikkende, bloedhete deken om iedereen heen. Mensen beginnen naar adem te snakken en raken in paniek. Niemand neemt nog de moeite om te zoeken naar een brandblusser. Dat lijkt geen zin meer te hebben. Iedereen rent kriskras door elkaar heen, van links naar rechts en weer terug, op zoek naar een nooduitgang. Gelukkig heeft het kasteel maar liefst vijf nooduitgangen. Iedereen kan deze vlammenzee dus ontvluchten. En gelukkig kiest niet iedereen dezelfde uitweg, zodat er nergens een file ontstaat. Zo gaat het ook in het echte leven, wanneer wij met een nare situatie worden geconfronteerd waarmee we niet kunnen of willen omgaan: we vluchten en nemen een nooduitgang. En we kiezen bijna allemaal een andere nooduitgang, afhankelijk van de vervelende gebeurtenis en van de pijn die we daardoor ervaren. Zelden kiezen we ervoor om het probleem op te lossen. Liever zoeken we afleiding, zodat we aan de pijn kunnen ontsnappen: om ons te troosten, om te overleven of om onszelf te beschermen. We ontkennen of negeren de pijn, lopen ervoor weg, ontwijken de gevolgen, verdoven onszelf of zoeken naar vervanging voor wat ons opeens ontbreekt. 15 Stap 2: Negeer de nooduitgang
16 Online Touch Home