Door allerlei vormen van afleiding te verzinnen, hoeven we niet meer te denken aan wat ons is overkomen of te voelen hoe dat voor ons is. Daarvoor zijn allerlei vluchtroutes beschikbaar: eten, seks, drugs, zelfverminking, obsessief sporten, alcohol, roken, extreem hard werken, veel televisie kijken, overmatig gamen en computeren…. Meestal zijn deze vluchtroutes tijdelijk; we beseffen dat het slechts noodmaatregelen die ons helpen om te wennen aan de nare situatie waarin we ons opeens bevinden. Wie echter erin blijft hangen, ontdekt dat deze vluchtroutes op lange termijn desastreuze gevolgen hebben. Ron, 43 jaar - overwon anorexia Alle eetstoornissen zijn in de kern hetzelfde. Bij mij had het niet eens een eetstoornis hoeven zijn; ik had evengoed verslaafd kunnen raken aan drugs. We zien vaak niet meer dan het topje van de ijsberg. Gaan we dieper graven, dan stuiten we steeds op hetzelfde onderliggende probleem. Als mens koppelen we allemaal onze identiteit ergens aan vast. Als je een eetstoornis hebt, verbind je jouw identiteit dus aan eten. Een logische vluchtroute Met de afleidingsmanoeuvres die we verzinnen, verdoven we onszelf. We ontkennen ons ware ‘ik’. Ik probeerde met mijn eetstoornis bijvoorbeeld de confrontatie met mijn eigen eenzaamheid te ontwijken. Dat was voor mij een brand die ik niet dacht te kunnen blussen. Nu schaam ik me daar niet meer voor, want ik weet inmiddels dat iedereen in zijn of haar leven weleens een vluchtroute neemt. En ik koos toevallig de nooduitgang met het bordje ‘eetstoornis’ erop. Zo gek is dat eigenlijk nog niet eens. Een eetstoornis is een toegankelijke vluchtroute. Zodra we oud genoeg zijn om zelfstandig met mes en vork te kunnen eten, kunnen we in principe zelf bepalen wat we wel en niet in onze mond stoppen. Dat gevoel van ‘macht’ voel je als kind al: wát opvoeders ook proberen, als wij onze mond dichthouden, gaat er niets meer in. En dat geldt niet alleen voor de periode dat een ander jou nog voert. Jij herinnert je misschien ook nog wel een pakje met boterhammen die je moeder voor je smeerde, maar dat op school onaangebroken in de prullenbak verdween. En waarschijnlijk heb je weleens een extra koekje of snoepje gepakt, als je er eigenlijk maar eentje mocht nemen. 16 Stap 2: Negeer de nooduitgang
17 Online Touch Home