Hoe zit dat bij jou? Lees de vragen op de vorige bladzijde nog eens rustig door. Wat herken je in mijn vragen? Wat herken je juist niet? Waarover pieker jij? Op welke vragen wil jij antwoorden vinden? Wat weet jij over de oorzaak van je eetstoornis? Wat weet jij over je eigen behoeften? Wat weet je over je eigen angsten? Het duurde nog wel even, voordat ik antwoorden op deze vragen wist te vinden. Daarvoor heb ik gesprekken gevoerd met een psycholoog, een diëtiste, mijn coach Marga, lotgenoten, vrienden en familie. De gesprekken met de mensen die het dichtst bij mij stonden, vielen me het zwaarst. Ik had het gevoel, in mijn ouders ogen, gefaald te hebben. Mijn ouders vroegen zich uiteraard ook af waarom ik een eetstoornis had ontwikkeld. Ze hebben elk moment van hun leven alles gedaan wat zij konden om mij en mijn twee broers en zusje te steunen. Enerzijds heb ik mij altijd geliefd gevoeld door mijn ouders. Anderzijds was ik eenzaam. Ik had niet goed geleerd om met mijn emoties om te gaan en mijzelf lief te hebben, omdat ik vooral focuste op het welzijn van anderen. In therapie leerde ik van mijzelf houden en mijzelf alsnog de erkenning en de waardering te gunnen, die ik als kind mijzelf niet heb kunnen geven. De waardering van anderen Onze reisgenoten geven allemaal aan dat het verkrijgen van liefde, erkenning en waardering helpt om een eetstoornis te overwinnen. Sara, Juliette, Nelly en Karin gaven aan dat zij die erkenning en waardering van één van hun ouders (of beide ouders) hebben gemist tijdens hun opvoeding. Zij gingen zich daarom focussen op het welzijn van anderen, in plaats van te zorgen voor zichzelf. 19 Stap 2: Negeer de nooduitgang
20 Online Touch Home