Ze konden prima met haar overweg. Naar Marc luisterde mijn moeder beter dan naar mij. Beiden – Marc en Tina – zijn introvert, rustig en bedachtzaam. Ze zijn gemakkelijk in de omgang en niet zo kritisch over de gang van zaken als ik soms kan zijn. Mijn oudste dochter, Olga, daarentegen is extravert. Zij voelt goed aan wat zich onder de oppervlakte lijkt af te spelen. Als klein meisje gaf zij mij al aan dat zij bepaalde voorvallen bij haar oma niet prettig vond, al kon ze nog niet goed omschrijven waarom. Haar heb ik meermaals, eerder dan afgesproken, moeten ophalen van een logeerpartijtje. Ze wilde dan niet langer bij mijn moeder blijven. Uiteraard vond ik dat pijnlijk voor mijn moeder. Het voelde alsof mijn dochter haar oma afwees. Toch respecteerde ik Olga’s grenzen. Ik vond het belangrijk om gehoor te geven aan de wens van mijn dochter. Nu vertelt Olga ons dat ze opgelucht is dat ze geen contact meer met oma hoeft te onderhouden. Iedereen in mijn gezin ziet intussen hoe moeilijk ik het met het besluit van mijn moeder heb en ik spreek dat ook uit. Mijn man weet het mooi te verwoorden. Hemelsbreed liggen slechts enkele kilometers tussen ons huis en het huis van mijn moeder, maar vandaag is er opeens een Berlijnse Muur tussen ons opgetrokken. De afstand die we nu ervaren, kan nauwelijks groter zijn. Ik realiseer me opeens dat ik vanaf nu niets meer voor mijn moeder hoef te doen. In de afgelopen tien jaar heb ik haar op diverse fronten geholpen en intensieve zorg verleend. Opeens voel ik hoe ik al die tijd heb gehoopt dat ik daarvoor waardering en erkenning van haar zou krijgen. In feite wacht ik al mijn hele leven daarop. Het besef dat ik nooit meer haar goedkeuring zal krijgen, is pijnlijk. 18
19 Online Touch Home