Daphne Montizaan: Sneeuwbol met schaatsen Mijn ouders zijn op hun eerste date gaan schaatsen, daar is hun liefde ontstaan, zeg maar. Dus toen ik een paar jaar geleden iets wilde maken voor hun trouwdag, koos ik schaatsen. En een hart natuurlijk. Voor de liefde. Ik heb het ontwerp helemaal zelf bedacht toen ik dertien jaar oud was, en ook uitgeteld. Dat is best moeilijk. Al had ik voor de schaatsen wel een voorbeeldexemplaar van juffrouw Sylvia. Via haar heb ik leren borduren. Al kan mijn moeder het ook wel hoor. Maar juffrouw Sylvia gaf handwerkles. Toen mijn moeder daarvan gehoord had, wilde ik er wel op. Ik ben altijd al creatief geweest, met vouwblaadjes, knutselen en zo. Wat ik er leuk aan vind, is moeilijk uit te leggen. Het is gewoon fijn om te doen en als het af is, heb je iets van: Yes, dat heb ik afgemaakt! Bij juffrouw Sylvia heb ik van alles geborduurd. Het eerste was een boekenlegger. We mochten altijd zelf kiezen, al gaf ze wel voorbeelden. Op deze sneeuwbol ben ik het meest trots. Al was de zakdoek die we een keer maakten het moeilijkst. Dat is rare stof om mee te werken, er zijn niet vier gaatjes om in te borduren. Ook op de middelbare school ben ik er nog een tijdje mee doorgegaan, maar toen ben ik gestopt. Geen tijd meer. Druk met school en sporten. Plus: het handwerken was op vrijdagavond. En dan doe ik liever dingen met mijn vriendinnen of ga ik naar een feestje. Mijn broertje en zusje hebben later ook nog bij juffrouw Sylvia in het handwerkgroepje gezeten. Dat is leuk, dat we dat alle drie hebben gedaan. Ik mis het handwerken en het borduren eigenlijk niet. Ik zit nu in de vijfde klas en straks ga ik hopelijk diergeneeskunde studeren. Dan heb ik er ook geen tijd voor. Maar ik ben wel blij dat ik het kan. En de dingen die ik heb gemaakt, zal ik niet vlug weggooien. Daar vind ik ze te mooi voor. Tekst: Petra Huijser Foto: Arne van Alten
13 Online Touch Home