Corry van Ginneken: Het Begijnhof Borduren heb ik van mijn moeder geleerd. Toen er een gezin kwam, had ik er even geen tijd voor. Maar toen ik mijn handicap kreeg, begon ik weer met handwerken. Eerst het grove werk: tapijten knopen. Daarna breien en toen borduren. Bij dat laatste ben ik gebleven. Ik borduur ook voor andere mensen, bijvoorbeeld in opdracht. Zo hangt er ergens in Australië een Toren van de Grote Kerk. Soms repareer ik werk van mensen die er niet meer uit komen. Dan hebben ze ergens een fout gemaakt en zijn ze de weg kwijt. Ik moet het borduurwerk dan redden. Vaak zie ik meteen waar het mis is gegaan. Niet netjes genoeg gewerkt, met te weinig concentratie. Dat zie je ook aan de achterkant. Bij mensen met weinig geduld is de achterkant slordig. Terwijl ook die netjes moet zijn, bijna het spiegelbeeld van de voorkant. De voorkant zelf moet helemaal strak zijn. Met de steekjes precies gelijk, allemaal even groot, allemaal in dezelfde richting, en helemaal zonder fouten. Borduren is heel rustgevend. Ik kan het uren doen en laat dan alles achter me. Ik ben er ook trots op. Ten eerste omdat het zo mooi geworden is, en omdat ik iets heb gemaakt dat helemaal uniek is. Want van het Begijnhof bestaat geen tweede borduurwerk. Maar ik ben ook trots omdat ik op die manier laat zien dat ik mijn ziekte overwin. Ik heb een spierziekte, ik kan al jaren niet meer eten of drinken, alles gaat via het infuus. Lopen gaat ook niet meer. Vorig jaar heb ik veel maanden in het ziekenhuis gelegen, toen was ik zo ziek dat er van het borduren niets meer kwam. Maar nu heb ik weer plannen, het kan weer, en dan ben ik blij dat het me lukt om ondanks alles iets echt moois te maken. Ik weet niet wat er met het Begijnhof gaat gebeuren. Mijn kinderen hebben daar denk ik geen interesse in. Cora van Beek wel, die woont in het Begijnhof en wil het graag voor haar verzameling. ‘Pas als ik er niet meer ben, dan mag je het hebben,’ heb ik tegen Cora gezegd, ‘maar tot die tijd blijft het hier in huis.’ Tekst en foto: Frits Achten
16 Online Touch Home