Ans van Klaveren-Bakker: De kinderen Ik wilde iets speciaals maken voor mijn neef, de zoon van mijn zus. Ik heb daarom zijn kinderen geborduurd. Ónze kinderen, want het voelt alsof ze ook van mij zijn. Ninna, Isa, Tijn en Xante. Ze zijn erg belangrijk voor me. Zelf heb ik geen kinderen, maar ik heb er genoeg om me heen. De kinderen uit de buurt noemen me Tante Ans. Ze komen iedere week een snoepje halen. Ik ben gek op al dat kleine grut. Vroeger was ik onderwijzeres op de basisschool. Het mooiste daaraan vond ik natuurlijk het bezig zijn met kinderen. Sinds mijn pensioen moest ik op zoek naar nieuwe bezigheden. Ik ging schilderen, pottenbakken, breien, haken, borduren enzovoort. Ik kan niet stil zitten. Ik wil bezig zijn. Inmiddels ben ik 75, dus ik heb heel wat ervaring in borduren kunnen opdoen. Dat is ook wel nodig voor een borduurwerk als dit. Het was behoorlijk pittig. Mijn bedoeling was ook echt iets te maken waar ik een hele kluif aan had. Niet zomaar iets. Meer dan honderdduizend kruisjes... Daar was ik wel even zoet mee. In ieder geval meer dan een jaar. Ik was er natuurlijk niet de hele dag mee bezig, maar meestal ’s avonds op de bank. Op een gegeven moment wilde ik toch weleens dat het af was, maar opgeven doe ik nooit. Als ik ergens aan begin, maak ik het af ook. Ik ga niet zomaar in het wilde weg iets borduren. Het moet nut hebben. Het moet een doel hebben. Dit was voor mij het allermooiste doel. Tekst: Ineke Goes Foto: Cootje Versteeg
66 Online Touch Home