Marianne van den Berg: Tafelkleed Wij zijn nogal ‘van de eterige’, zeg maar, en ik wilde weleens een keer zo’n tafelkleed maken. Het wordt gewoon gebruikt. Er zitten vlekken op van het eten, maar dat vind ik niet erg, dat hoort erbij. ’s Zomers leggen we het buiten en ’s winters binnen op tafel. We gebruiken het tafelkleed eigenlijk altijd als we net een beetje anders eten dan anders of als we mensen te eten krijgen. Mijn man is heel veel weg voor zijn werk. Als hij thuis is en we eten op ons gemak, zal ik het altijd gebruiken. In het midden zie je een paellapan met zijn ingrediënten. Dat vinden we lekker, paella. Ik heb er twee jaar over gedaan om het kleed af te maken. Het was een gigantisch karwei. Het was ook gewoon te groot. Ik kan goed even op de bank gaan zitten, dan doe ik een lichtje aan, werk een uurtje en leg het weg. Maar als je zo’n lap hebt, is dat veel te veel gedoe. Zo groot – dat was één keer, maar nooit meer. Ik maak alles voor een ander eigenlijk. Ik borduur al heel lang, maar ik heb van mezelf niet zoveel thuis. Mijn schoonmoeder borduurde ook veel, daar kan ik heel mijn huis mee vol hangen. Zij heeft me heel wat handigheidjes bijgebracht. Van haar hebben we een geborduurde Toren van Nijmegen aan de muur hangen. Mijn man is in Nijmegen geboren; zijn moeder heeft voor al haar kinderen zo’n toren geborduurd. Dat borduurwerk zit nu al veertig jaar in de familie. De toren betekent veel voor mijn man, vooral omdat mijn schoonmoeder afgelopen januari is overleden. Tekst: Rianne Brinkman Foto: Ina Dijstelbloem
10 Online Touch Home