In ’t holst van de nacht klinkt het heel zacht: een geluidje voor mij onbekend. Ik schrik overeind, een gedaante verschijnt en nadert me heel efficiënt. Ben ik soms dronken? Mijn hart is aan ’t bonken, het zweet breekt me overal uit. Seconden zijn eeuwen. Ik zou willen schreeuwen, maar er komt geen enkel geluid. Het komt dichterbij... Ik ben geen partij en voel me volledig verloren. Dan kruis ik mijn vingers, bid: ‘Weg met die shit!’, ga liggen en slaap als tevoren. Helène Friebel NACHTMERRIE
13 Online Touch Home