Onwillig loopt Eva achter Roos aan. Eerst kijken ze door de vuile ramen naar binnen. Er is niet veel te zien, want het hangt er vol spinnenwebben. Voorzichtig loopt Roos naar de iets scheef hangende deur. ‘Stil Pablo, nu even niet meer blaffen, we gaan samen kijken.’ Met veel moeite trekt ze de piepende deur open. Op de drempel blijven ze even staan. Dan gaan ze naar binnen. Het huisje is bijna helemaal leeg en bestaat uit maar één kamer. Er zijn geen andere deuren te zien. In het midden staat een oude tafel met een la erin, eromheen staan een paar gammele stoelen. Op de vloer ligt een oud versleten kleed. ‘Is dat nou alles?’ moppert Roos. ‘Moest je hier nou zo voor blaffen?’ Snuffelend loopt de hond langs de tafel. ‘Volgens mij ruikt hij iets’, zegt Eva. ‘Kijk, hij probeert steeds bij die la te komen.’ Voorzichtig trekt ze het laatje open... Daar ligt een bruine envelop. ‘Maak open, gauw, wat zit erin?’ roept Roos. Eva maakt de envelop open en haalt er een vel papier uit. Kom woensdag om 15.30 uur naar de afgesproken plek, leest ze.
64 Online Touch Home