in zijn hand. ‘Johan, ze weet het, denk ik. Of ze heeft een vermoeden.’ ‘Hoezo? Je hebt haar toch niks verteld, hè? Alsjeblieft, zeg dat het niet waar is.’ ‘Nee, ik heb haar niets verteld. Ze heeft op zolder de fotoboeken gevonden en dat van 1994 meegenomen. Ze was vanmiddag nog hier, maar ze is er als een haas vandoor gegaan. Met dat boek, denk ik.’ ‘Rustig, Tom. Misschien is het allemaal minder erg dan het lijkt.’ ‘Ja, maar Johan,’ viel Tom hem in de rede, ‘misschien gaat ze wel zoeken. Ze heeft tenslotte dat fotoboek.’ ‘Dat zegt niks’, antwoordde Johan zo kalm mogelijk. Aan de andere kant van de lijn liep hij driftig te ijsberen. ‘Ik ga haar zoeken.’ ‘Rustig nou, man. Doe nou geen overhaaste dingen…’ Het volgende moment luisterde Johan naar een regelmatig piepje uit zijn mobieltje. ‘Shit’, zei hij tegen zichzelf. ‘En nou?’
82 Online Touch Home