Het meisje ging bij de egel zitten en dacht lang na. De mensen in het dorp lieten vaak hun haar door haar moeder knippen — maar als ze dat deed, bleef het egeltje nog steeds klein. Nee, ze moest iets anders doen. Opeens riep ze: ‘Ik heb een idee!’ Het kleine meisje rende naar huis. Daar pakte ze stiekem een kom en haar vaders mes. In het bos koos ze een boom uit en ze kraste met het mes in de boomschors totdat er hars uitliep, dat ze opving in de kom. Ze ging terug naar het egeltje en zei tegen hem: ‘Stil blijven zitten.’ Met de hars zette ze de lange haren van de egel overeind. Dat had ze haar moeder bij haar vader zien doen. De egel liet zich weer zien in het dorp. Niemand zag hem meer over het hoofd. Niet alleen omdat hij groter was geworden, maar omdat het pijn deed om op hem te staan. En die stekels aaien deed ook pijn. Dat vond het diertje dit niet erg, want het kleine meisje en wat andere dieren wilden nog altijd met hem spelen. Zij waren echte vrienden. Sten Beelen
30 Online Touch Home