V uurvliegjes zijn eigenlijk helemaal geen vliegjes, maar vormen een familie binnen de kevers. In lang vervlogen tijden gaven deze kevers geen licht en vlogen ze zelden. Ze leefden overdag. Ze hadden uitermate goede ogen. Al waren die ogen klein, ze zagen elk detail, elke structuur, konden de kleinste dingen onderscheiden. Maar er veranderde iets… Door schaarste van voedsel en een gebrek aan een veilige thuishaven werden ze angstiger. Egoïsme en hebzucht maakten dat ze steeds kortzichtiger werden. Hun ogen werden daardoor nog kleiner en op een gegeven moment zagen ze bijna niets meer. Door deze verandering konden ze nauwelijks nog het verschil zien tussen licht en donker. Hun hele dag- en nachtritme werd verstoord. Uiteindelijk, ze werden steeds radelozer, deden ze maar wat. Ze kregen problemen met het zoeken van een geschikte partner – want ze zagen elkaar, letterlijk, niet meer staan. Langzaam groeide het besef dat hun soort op deze manier ernstig bedreigd werd. Eén zo’n vliegje ging gebukt onder wat hij zag. Starend naar de sterrenhemel ontving hij op een ongelooflijke dag plots een code van de natuur. Een soort wiskundige formule. Het was héél magisch. Door het kijken naar de sterrenhemel wist hij een chemische
73 Online Touch Home