Een onvergetelijke reis naar Lwamalenge De reis begint Vanaf het moment dat we maandagavond in Entebbe het vliegtuig uitstappen, komen we in een andere wereld terecht. Het klimaat, de mensen, de muggen, de regels op het vliegveld: alles lijkt anders. Na maximaal 50 meter gereden te hebben vanaf het vliegveld staat ons busje al stil. Er wordt wat aangerommeld en daarna geconcludeerd dat de brandstof op is. Voordat we erop kunnen reageren, is de chauffeur er al rennend vandoor naar het eerstvolgende benzinestation. James Jingo, ons contactpersoon in Oeganda, reageert vrij laconiek dat het maar goed is dat dit nu gelijk gebeurt. "Zo leren we gelijk Afrika kennen." Op dinsdag komen we na een paar uur reizen aan bij ons thuis in Oeganda: Lwamalenge. Daar volgt een van de meest onwerkelijke momenten van ons leven. We worden ingehaald alsof we verlossers zijn, overal juichende kinderen en dat niet slechts voor een minuut. Het voelt eigenlijk niet gepast, want we hebben niets gedaan om deze lof te verdienen. Later begrijpen we dat onze komst voor hen symbool staat voor het voortbestaan van hun school. Plus: je ziet niet elke dag elf witte mensen. Wachten Wachten is een onderdeel van het werk in Oeganda. Dat is voor ons Nederlanders nog best lastig. Tijdens het bouwen heb je water nodig om cement te kunnen maken. Wij Nederlanders denken dan: ‘Hé, het cement is bijna op, laten we zorgen dat er alvast water gehaald wordt om opnieuw cement te kunnen maken.’ Maar nee, dat is niet nodig. We zijn nu nog bezig met metselen. Even later is het cement echt op. Op dat moment wordt pas gebeld voor water en dat betekent een uurtje wachten. Wanneer we voorstellen dan alvast andere dingen voor te bereiden, wordt dat van de hand gewezen: "We zijn nu op water aan het wachten." 16 Programma Elke werkdag worden we opgedeeld: één groepbouwt aan het nieuwe klaslokaal, één groep geeft les op de school en de derde groep doet huishoudelijke taken met de vrouw, moeder en zus van Jingo. Naast de ochtenden in de bouw, in het huishouden of op school zijn er ook voor de andere dagdelen activiteiten gepland. Zo is er een debatmiddag, krijgen we djembé- en dansles en laat docent Herbert ons zien waar het water gehaald wordt. Een paar kinderen vullen de jerrycans waar we vervolgens zelf de heuvel mee oplopen. Respect voor de zesjarige kinderen die dit elke dag doen!
17 Online Touch Home