Piekeren De eerste volle week van het nieuwe jaar verliep niet bijster florissant wat betreft het doel dat wij in onze praktijk nastreven. Dat doel is uiteraard dieren gezond houden of beter te maken. Een viertal honden is ons ontglipt op een leeftijd dat het er nog niet aan toe was. Er was zelfs een pup bij van nog geen half jaar. En dat maakt je diep bedroefd. Nu besef ik terdege dat dit bij mensen net zo goed voorkomt en dat je soms in de rouwadvertentie leest: … op veel te jonge leeftijd is ontvallen onze dierbare… Maar het blijft wrang dat het gebeurt. Van twee van onze patiënten was de diagnose duidelijk en infaust. Lang dokteren was zelfs zinloos. Als er een lijdensweg dreigt is in laten slapen echt een uitkomst. Maar die andere twee stemden ons nog meer bedroefd omdat we geen oorzaak konden vaststellen. Het was evident dat ze uit hun lijden verlost moesten worden omdat je zag dat het niet goed zou komen. Maar dat er geen vinger achter te krijgen was waarom, dat maakt je machteloos en verdrietig. Overigens: als we het zelf niet meer weten sturen we in overleg altijd door naar de specialist. Het is des te frustrerender dat ook die geen antwoord kon geven. De zeer schrale troost is dat we noch onszelf, noch ons doorverwijsadres een verwijt kunnen maken. Alles wat er gedaan kon worden is gedaan. Wel levert het vaak een nacht piekeren op: wat had er toch nog beter of anders gekund; hebben we mogelijk iets over het hoofd gezien? Dat duurt gelukkig nooit langer dan één nacht. Na een slapeloze nacht moet je de volgende dag gewoon weer aan de bak en dat maakt je zo moe dat je de avond daarop slaapt als een blok. Bovendien is het vaak dusdanig druk met andere patiënten die jouw aandacht volledig opeisen, dat je de zinnen wel moet verzetten. Resteert uiteindelijk de conclusie in alle nederigheid te moeten vaststellen dat we niet overal een goed antwoord op hebben en dat niet elke patiënt te genezen is. Daarvan moet zowel ik als dierenarts mij, als ook het baasje zich terdege bewust zijn. Je ne suis pas le bon Dieu. Nee, gelukkig niet. En dan rest mij slechts troost te bieden aan de baas of bazin. menno@bistedokter.nl februari 2015 Mandeguod 43
46 Online Touch Home