lein waarden. En dan ús hiele lokaal oan it lûken en it triuwen. Wy fleagen yn draf de Raerderterp op. De Koopals moasten goed stjoere om de karre sûnder ûngelokken op it plein de krijen. De lêste karre waard fol lein mei de hynderkes. Dizze rit moast wat foarsichtich oan. Dy hynderkes moasten net fan de karre ôfspringe, de Koopals Draaimûne seinen, dat de merke dan net troch gean koe. De opbou fan de draaimûne mochten wy ek mei meitsje. En hjir en dêr sels wat mei helpe. As lêste waarden de hynderkes fêstdraaid. Dan kaam der in spannend skoft. Der moast in test dien wurde as alles wol goed draaie woe. In greate bak waard fol mei wetter goaid, yn de motor diene se in stik karbid, it begûn nei karbid te stjonken en sjoch dêr begûn it hiele saakje te draaien! De sinne op dy moaie mûne en it tuffen fan de motor. Wy wienen der stil fan. Fan dy tiid ôf woe ik as ik great wie, draaimûneman wurde. De karbidmotor koe ik doe net begripe mar ik fûn it wol in machtige útfining. Draaimûneman, it is him net wurden! Wy krigen mei de merke doe sinten yn ’e beurs. De earste dei krige men bijgelyks in daalder (in ijsko wie 5 sinten) Wat men de earste dei net fersnobbe krige men de twadde dei der by, 2 dagen merke en jild oerhâlde, dan koe dat yn de sparpotbaarch. As de baarch hast sêd wie, waard dy nei it postkantoar ta brocht. Wy moasten efter de baly stean bliuwe en dan kaam de postkantoarhâlder Teake Stellingwerf. Dy lege de baarch. It tellen fan heale sinten, sinten, stuorkes en soms in dûbeltsje koe út ein sette. Stellingwerf hie ek de sintrale tillefoan. As in partikulier belje woe, dan krige hy earst Stellingwerf oan de tillefoan. (tillefoansintrale) en dy moast dan ferbining meitsje mei it nûmer wat men graach oan de lijn hawwe woe. Soks frege somtiden nochal wat tiid. As it jild teld wie, moast it boekje fan de Rykspostspaarbank bywurke wurde. As wy dan it postkantoar út gongen fielden wy ús lokkich en in bytsje ryk. Yn it earst wiene der net folle dy’t tillefoan hiene en koe Stellingwerf it wol wat bijfytse. Mar it waard stadichwei oan drokker. Doe waarden de postbesoargers ek mear en mear ynskeakele om Stellingwerf te helpen de ferbining flotter ferrinne te litten. It is kofjetiid. Heit en mem, de faam de feint de lytsfeint en de bern, se sitte allegearre oan de tafel. Mem hat de molke ôfreamme fanút de molkbus mei molke. De kofje hat troch de kofjemole west en is mei hjit wetter op getten. De kofje en koeke smeitsje mar bêst. Dan komt Pyt Tuik de postboade troch de doar. Syn stoel stiet al klear. De swiere tas mei 12 Mandeguod
15 Online Touch Home