Van de hoofdredacteur Met de jaarwisseling was het zover. Voor de derde keer ben ik onvrijwillig Leeuwarder. De eerste keer was in augustus 1947. Toen geschiedde het in de Dokkumerstraat 18 dat er een kindeke geboren werd en we noemen hem Bram. Overleven werd moeilijk voor Brammetje. Volgens overlevering was ik zo klein en kwetsbaar dat een volwassene mij op één hand kon dragen. Eigenlijk moest ik in een couveuse, maar die waren er in Leeuwarden niet. Maar de natuur had het goed met mij voor en creëerde een van de warmste zomers ooit. Trump zou zeggen: ”U heeft nog nooit zo’n grote couveuse gezien”. Pa was machinist bij het spoor en machinisten werden destijds vaak overgeplaatst. Zo verhuisde ik als tweejarige naar Zwolle. Nieuwe overplaatsingen leidden tot nieuwe verhuizingen, tot ik op mijn dertiende in Den Haag woonde met mijn ouders en vijf broers en zussen. Dat zou zo blijven, omdat pa door zijn dienstjaren niet meer overgeplaatst werd. Dat liep anders. In een nacht in juni 1961 werd aangebeld door twee hoge spoormannen. Pa was tijdens zijn nachtdienst verongelukt. Hij zag de botsing aankomen en sprong uit de locomotief. Maar die viel precies de kant op waar hij was gesprongen zodat hij eronder kwam. Dat kon zelfs mijn pa niet aan. Ma was radeloos. Wat moest ze met zes kinderen alleen in Den Haag? Ze besloot onmiddellijk terug naar Leeuwarden te gaan, waar de familie woonde. Zonder afscheid van vriendjes, klasgenootjes, leraren etc. vertrokken we de volgende dag naar Leeuwarden. Daar woonden we, tot we een huis hadden, verspreid over de familie. Dat zou ruim een jaar duren. Voor de tweede keer werd ik onvrijwillig Leeuwarder. Ik ging langeafstandsritten fietsen, werd in 1965 Nederlands kampioen langeafstand fietsen, ging wedstrijden fietsen en schaatsen en reed superlange afstandsritten die me door heel Europa brachten. Bij de schaatstraining trof ik mijn levensmaatje Gonnie. We trouwden, waarna we onze sportieve activiteiten gezamenlijk voortzetten. Bij een trainingsrit in 1977 zagen we in Mantgum in aanbouw zijnde huizen aan de Gibbeflecht. Wij kochten zo’n huis en verhuisden in 1978 naar Mantgum (toen nog Gemeente Baarderadiel) en beleefden daar dé winter van 1979. Gonnie overleed plotseling in 1995 en ik woon nu naar tevredenheid veertig jaar in het kleinschalige Mantgum. Maar ik ben voor de derde keer onvrijwillig Leeuwarder geworden. We kunnen blijkbaar niet zonder elkaar, Leeuwarden en ik. Ik ben benieuwd wat onze gezamenlijke toekomst ons brengt. Bram Brouwer Mandeguod 3
6 Online Touch Home