De havenmeester is een dichter. Geluk De wereld is vol geluiden, Mensen doen te druk Om elkaar iets doms te beduiden Verpraten zij hun eigen geluk. Ze kunnen het eigenlijk wel weten Dat je het niet in woorden vindt. Doch waar ze hun woorden vergeten Het ware geluk begint. MARCO Er hangen gedichten aan het hekwerk van de moestuin. Ze gaan over geluk en vrijheid. Is dit een nieuwe Slauerhoff ? (“Alleen in mijn gedichten kan ik wonen…”) Is dit een zeeman die naar verre oorden verlangt? De schrijver is Marco Dusselaar, de havenmeester van Mantgum. “Toen ik 6 jaar oud was, kwam ik met mijn ouders naar Mantgum. Na de scheiding van mijn ouders ben ik vaak van woonplaats gewisseld. Ik heb een technische opleiding gevolgd en heb in de bouw gewerkt. Met mijn vriendin ging ik weer in Mantgum wonen. We kregen een dochtertje. Door ziekte en andere verdrietige dingen bleef ik alleen over met mijn dochter. Ik ben toen meer de creatieve richting opgegaan. Ook heb ik me verdiept in de psychologie. Ik lees daar veel over en ik schrijf gedichten. Zo probeer ik mijn weg in het leven te vinden. Ik werk nu o.a. in het Keramiekmuseum Princessehof. Ruim 10 jaar geleden vroeg de Wietwetterclub mij of ik havenmeester wilde worden. In die tijd kwamen er soms wel 80 boten. De laatste jaren waren het er zo’n 45, dit jaar maar 20!” Volgens Marco is die terugval te wijten aan Covid-19. “De bezoekers die Mantgum aandoen zijn meest oudere mensen. Er is dus vrees voor besmetting.” Ook was het sanitair in de Wjukken afgesloten. Voor sommigen reden te vertrekken. Dat de Mantgumervaart geen doorgaande route is, vinden de bootjestoeristen vaak ook een bezwaar. De brughoogte gecombineerd met de ondiepte van de vaart is een ander struikelblok. Maar de mensen die blijven komen prijzen de rust, de schoonheid van het dorp en de aanwezigheid van de supermarkt. En het gaat niet alleen om het innen van het liggeld. Marco vertelt de bootjesmensen o.a. over de geschiedenis van het dorp. Dat leidt soms tot herkenning MANDEGUOD 15
18 Online Touch Home