“Sa wie it doe” (diel X) De oarloch oan de kant. Stadichweioan kamen der mear auto’s op ‘e dyk. De LAB (Ljouwerter Auto Bedriuw) hie noch fjouwer turf-bussen yn eigendom. Likernôch fiifentweintich bussen hie de Wehrmacht foardere. Dy’t harren wurk yn Dútslân hienen seagen sa no en dan in reade LAB bus riden. Yn Winschoten kaam samar in reade Diamond boppe wetter. Dy moat no earne yn in museum stean. Jierren ferlyn haw ik dy nochris riden sjoen mar hoe as wat wit ik net. De LAB direksje spande har tige yn om it ferfier fan Ljouwert-Snits wer klear te krijen. Op in moarntiid daliks nei de oarloch fytsten wy nei skoalle ta en hearden ynienen in brullend leven efter ús. In dikke Kromhoutoaljetrúk brulde ús foarby. De oplizzer hie allegearre stuoltjes en it meiridende folk hie de measte wille. De kleur fan it gehiel wie de soldatekleur. It wie allegearre wol wat rau en grof mar mei twa fan dizze meunsters wie de ferbining Ljouwert-Snits der wer. Gjin generators dy’t gauris opstookt wurde moasten om de gong der yn te hâlden. Gjin swarte Piten mear efter it stjoer. De LAB ried wer! De froulju koenen yn de stêd wer winkelje, boeren koenen wer nei de feemerk en it personiel yn it lân wist wer wannear it itenstiid en melkerstiid wie. De omlizzende doarpen moasten ek wer ferfier hawwe. Der waarden fjouwer Austin Belle auto’s út Ingelân oanskaft. Dy wienen dêr brûkt foar de brânwar. De bellen sieten noch op ‘e auto’s. De LAB liet de karrosserys in meter langer meitsje, wêrtroch in gruttere romte foar Austin Belle auto 12 Mandeguod
15 Online Touch Home