Van de hoofdredacteur In 1973 opende het treinstation Mantgum, met overdag twee treinen per uur naar Leeuwarden en naar Sneek. Enkele jaren geleden werden dat drie treinen per uur. Dat heb ik nooit begrepen. Behoudens in de spits of bij bijzondere gebeurtenissen waren de treinen hooguit half vol, zodat reizigerscapaciteit de reden niet kon zijn. Mogelijk was er destijds behoefte aan meer reizigerscapaciteit in de spits. Maar dat had opgelost kunnen worden met langere treinen. Speciaal daarvoor waren de perrons eerder verlengd. Ook sprak ik nooit iemand die twee treinen per uur te weinig vond, zodat behoefte ook geen reden kon zijn. Wel sprak ik mensen die graag een latere laatste trein wilden. Twintig over elf als laatste mogelijkheid uit Leeuwarden maakt een avondje theater per trein onmogelijk. Met de laatste trein van kwart voor twaalf uit Sneek is dat, zoals ik zelf heb ervaren, risicovol. Ik ga dan ook met de auto, hoewel ik liever de trein zou pakken. Maar de kans dat ik dan terug naar Mantgum moet lopen is te groot en een taxi maakt zo’n avondje wel erg kostbaar. Ik bracht dit zowel per brief als per e-mail onder de aandacht van de Arriva-directie. Daar is nooit op gereageerd. Nu zijn er plannen voor zelfs vier treinen per uur tussen Leeuwarden en Sneek. Maar reken u niet rijk. Slechts in twee van die vier mag u in Mantgum in- of uitstappen, terwijl ze hier allemaal moeten stoppen om elkaar te passeren. Ik begrijp dat opnieuw niet, omdat eerdergenoemde argumenten nu nog zwakker zijn. Ja, kreeg ik te horen, met vier treinen per uur zijn de aansluitingen naar Groningen en het zuiden beter. O, reageerde ik, dan hebben de treinen waar Mantgumers kunnen instappen waarschijnlijk een slechte aansluiting. Maar dat was niet zo. Juist die treinen zouden beter aansluiten. Maar dan begrijp ik het helemaal niet meer. Als de twee treinen, waarin in Mantgum ingestapt kan worden, de beste aansluiting hebben voor doorreizen, dan zijn die andere twee treinen toch overbodig? Ik kan me niet aan de indruk onttrekken dat ons met deze drogredenering een lekkere worst wordt voorgehouden, om een addertje onder het gras te verbergen. Mijn voorstel: twee keer per uur een trein die vaker stopt, zoals ik kortgeleden het boemeltje tussen Heerlen en Sittard nam: 18 kilometer met 5 tussenstops, dus één per 3 kilometer. Dat is toekomstgericht openbaar vervoer. Arriva geeft zelf het goede voorbeeld. Bram Brouwer Mandeguod 3
6 Online Touch Home