wêr’t no de famylje Weijer wennet. De Bylsma’s wienen sympatike minsken. Eartiids gongen de doarpsminsken gauris nei de winkel ta om boadskippen. Bûten it doarp waard it winkelspul troch de winkelman brocht. Eltse dei hie men bakkers, winkelmannen en sa no en dan de fiskferkeapman of *negoasjeminsken (verkopers aan de deur) mei spjelden, nuddels en fiters oan de doar. En de slipers woenen ek graach skjirren en messen slypje. Yn ús omkriten koe men gauris Sjoerd Brattinga fan Boalswerd tsjin komme. Syn fyts wie fan foaren en fan efteren foltroppe mei tou en halsters. Hy gong by de boeren lâns om syn guod te ferkeapjen. Hy hie in pinne oan it eftertsjil. Dêr stapte Sjoerd op en plofte sa op it seal del. Sjoerd wie net sa great en syn holle seach krekt boppe it tou út. Wy koenen der eins net by hoe ’t dy man sa fytse koe. Mei hurde wyn rûn hy by syn fyts. Hy hie hâlden en kearen om de boel oerein te hâlden. It wie mei Sjoerd in begrutlike fertoaning. Der waard altyd wol wat fan him kocht. Mar men moast earst efkes tingje want Sjoerd wie oan de djoere kant. Hy krige lykwols wolris in hapke iten of drinken. Letter sei men dat Sjoerd de helte fan de Boalserter eigendommen yn syn besit hie. De Brattinga winkels binne der noch altyd. Om en de by de fjirtiger jierren wie it in minne tiid. Der wie wol ferlet fan minsken, mar de ferstjinsten wiene meager. De doarpswinkeltsjes krigen it ek dreech. Sjoerd Brattinga As men de legere skoalle trochrûn hie kaam de fraach: “wêr moat dy jonge hinne?” Ik wie in echte lêzer. Mei de knibbels op 'e grûn. Kranten en bibleteekboeken wie myn grutte hobby. “Dik Trom”, de Súdafrikaanske boereoarloch en folle oare boeken, ik friet se hast op. Broer Hink sloech altiten yn it bûthús om of bûtendoar. Hink wie dúdlik boeriger dan as ik wie. Hy koe de bisten allegear by namme en hie ek altyd tsjoege oer de bêstichheid fan de ko. Master Dústerhout liek it wol goed ta 12 Mandeguod
25 Online Touch Home