Jan Bijlsma (1910-1995) Intsje foar de pokken It kaam safier, Jan waard âlder en koe dan nei de bewaarskoalle. Mar der kaamst net op, dat moasten je earst inte wurde tsjin de pokken. En dat hat him ôfspiele yn Draaisterhúzen en Dryls. Op in sekere dei ging it oan, Pake nei de boer, achter yn it lân, in ein fan hûs en Mem helle de bernewein út it hûs en der waarden de beide famkes yn kwakt en ik moast rinne, de wein festhâlde en de dyk net oer rinne. Nou dat mat net in plesier reiske west ha. ,,Dou hast de hele hwerom reis om gûld en balten.,” hat Tante Frouk letter tsjin my sein. Mar it wierne ik beulen fan dokters froeger. Even er tusken troch. Ik wie in jier as 18, ierder kear pyn yn´e mule, it hâlde mar oan. Och jong gean even nei Mantel, die feegt him er yn in omsjoch út en net fordoofje litte, dan hast ek gjin napine. Ik woe my ik net kinne litte in oere letter siet ik by dokter Mantel yn de toskeloekersstoel. Even sykje welke kies it wie der tikke er even op, dat ik skeat hast oan it dak ta. De mond open en de tange waard om de kies setten. We switte beide, ik fan ´e pine en dokter fan it skoaren. Ik wie al in pear meter mei stoel en al by de tafel wei skoart. Ik tocht by my sels, ik hâld gjin kaak yn de mûle. Njunken lytsen mei hamjen en gramjen, bûgen en skoaren kamen wy in ´t sicht fan ´e gongsdoar. Des noads sleep ik dy mei stoel al oan de foardoar ta, mar die kies komt er út. Dokter hie al oan de faam raast, set die gangsdeur open, dat hy wie safris hy soe my mei stoel al oer de drompel skoare, der yn ienen der liet de kies, dokter foel hast op de kont, hy koe nog krekt de stoel gripe en der sieten we, beide bek ôf. Jij uit de stoel en op de grond liggen, hy tocht, die stjert hjir op ´e stoel. Mar enfin, alles is ten goed gekeerd. Ik krabbelde njunken lytsen wer oerein, krige in sigaret fan Dokter, dat wie yn die tyd nog in mediegn. Dokter rookte ek, dan krigen je de de griep net. Mar nooit en nimmer bin ik wer by in húsdokter west mei pyn yn´e mûle. Gjin wûnder, dat ik myn eigen bern net intsje litten ha, doe mochten wy it sels witte al of net intsje en dokter Mantel wie gjin foarstander fan intsjen. Dat sadwaande ha ik myn bern dat lêst net oandien. Fan Draaisterhúzen is net folle hingjen bleaun. Inheld gongen wy mei ús Mem nei de boerinne en der wierne ek bern. En der hong in touter oan de balken yn de keuken, der mochten wy dan yn schommelje. 14 fertelsels troch Jan Bijlsma Mantgum 2014 deel III fertelsels troch
15 Online Touch Home