Jan Bijlsma (1910-1995) It boartsjen fan de bern om ± 1920 Op het skoalplein en yn de buorren. Foar de famkes wier er toudounsjen en heinderbalje en ik tink ik dat die nikkeren. Hwant it stiet my noch goed by, by de ein tyd fan it boartsjen hie ik in stove fol knikkers en by de ein tyd fan suske Afie wie de stove leeg, die hie alles forlern. En dan to witten, wy fochten soms om in knikker. Mar de foarloapers fan de knikker wie de pypelut. In Goudse piip Pypelutten wierne stikjes fan de stâllen fan de Goudsepyp mei in lengte fan 1 tot 2 cm. Der wierne we dan mei oan it streikje gooien of ek wol sjitte mei de boster of bakket. Foar skoaltyd en yn it frijje kertier boarten wy om en by skoalle. Yn it frijje kertier hy wy ek wol keatst yn de ,,holte”, wer nou de tennisbaan is. Tik boartsje de steeg om. Hazze en houn, wie tikboartsje alles wie geoorloofd, oer hiemen en tûnen, it mocht om de bern, mar de burgers hierne der in hekel oan. Yn´e hjerst kamen de izeren hoepels foar it ljocht. Drave mei de hoepels de steeg om, of er soms spultsjes mei dwaan. Stien hoepelje, dat wie tusken 2 dyksstienen troch hoepelje en de gleaf waard steeds lytser en je mochten de stien net oan reitsje, dien je dat al, dat wiene je of. En ek hoepel op in stien lizze en as die hoepel fan de stien rekke as min der oer hinne hoepele, wie min ek of en kaam jins hoepel ek by op de stien. Slingerje mei de greatste en sterkste jonge foar oan, die it saakje oan de gong brocht en wat mear bern der oan mei dierne, wat hurderde jonge die efter oan de keppel rinne moast, dat er op it lêst oer de kop Hoepjeie Mantgum 2014 fertelsels troch Jan Bijlsma 25 deel V fertelsels troch
26 Online Touch Home