loper en reischaaf, doe de 4 soarten seagen en beitels er achter oan. Der wier gjin mins, die wat oan dat forhaal hie. Wy hierne nog net hearder praat oer al dat ark heart. In blau drukje mei afbeelding en namme derby hie folle beter. En as de 1ste yndruk al net sa positief oerkomt, der bliuwt wat fan hingjen. En doe we dan letter hearden, dat hy oorspronkelyk leraar oan in tuchtskoalle west hie, nou doe seine wy, hy sjocht ús ek foar skorre morje oan. De man wist genoch, mar hy gean slag om it oan ús oer te bringen. Alde Tromp, de chef by Bearda, de jongens maken daar groate buffetten en se kinne nog geen nachtkastje maken, dat wie die syn forhaal. Nou bin ik al by Bearda mar dat djurrit trijje jier. De 1ste dei nei de ambachtsskoalle, dat ha ik witten. Wy moesten middei‘s 1 ûre hearder út fanwege de trein, die ryd 20 oer fjouwren al foart út Ljouwert en de skoalle djûrre tot 5 ûre. Mar alles wie onbekend. It paad nei skoalle en út skoalle wie net gelyk, wy wienen hinne in oer paed de Oosterdyk del, mar hwerom gong it oer de Kanaalsbrêge en de Potmarge en yn´e skoalle wist ik de earste dei, der ha ik in skoft omdwaald om wer bûten te kommen. ,,Zyn er ook jongens die met de trein gekomen zijn uit richting Sneek”, wie de middeis yn ienen de fraag, fan de leeraar en doe wie it al to let, dat die ik hals oer kop foart, mar hy stjurde net even in jonge mei, die my even nei de bûtendoar brocht, dat doe ik njunken lytsen by it station kaam, wie de trein al lang foart. En it wier doe gjin halfuur dienst, lykas nou, mar ik moest 2 ûren wachtsje. Dat ik ha de stap der yn setten en Mem dea ûngerust. Alle jonges kamen fan de trein en Jan net. It scil wol healve achten west dat ik thús wie. De leraar hat de oare deis al frege, as ik de trein ek noch helle hie. En doe ik sei, dat ik goed 8 ûre thús west wie en dat ik alles roun hie, koe ik tonei alle dagen goed op tyd nei de trein gean. Mar ik moast er sels omtinke. Die man hie it trouwens ek net maklik, hy hie trijje klassen die er les jaan moest. En yn de 1ste klas sieten wol 12 jongens. Ik tink dat er mei elkoar wol in 30 bern wierne. En in moaie klasse hierne we ek net foart achter my stie in soan fan in plysje Jelle Beekhuizen hjitte er, hy doarit syn wurk wol mei myn wurk te forruiljen, mar dat kin je altyd net bewyze. Mar it wie al sa wat in jier letter, it wie yn de fan de proefwerken dat mochten we net hearder út, dan moesten wy op de fiets komme en dan waarden we binnenlitten troch de hoofddoar en wyls ik mei de fiets oan de hân troch de hal roun, stie der Jelle mei syn grynzend gesicht en foardat ik wat yn´e gaten hie, skoarde hy my de pet oer de eagen, dat ik waard duvels dat ik sloeg him tsjin de kop oan, syn bril yn diggels. ,,En ik ga na de directeur” sei er en ik tsjin him, dat moast altyd dwaan, mar dan bist nog net fan my of. Hy is er neat hinne gongen en ik ha fjirder ik gjin lêst fan him hant. Mar der wierne mear, der is gedonder mei hy. In wike letter trof ik him yn´e gong, der siet in jonge út in oare klas kruisling oer him hinne en die sloeg fan alle kanten op´e lea. It wie in sekere Gabe út de Harkema of Westerein hy roun er in bytsje sjofel hinne, mar fierders deagoed. Mar hy liet net mei him omsoale, dan fjuere er fan him ôf. De earste wike wie ik yn it schoft by de Mantgumer jonges, mar ik slûte my al ridlik gau by Harm Wytsma Mantgum 2014 fertelsels troch Jan Bijlsma 43
44 Online Touch Home