en mei sachte doek útwrean. By de baas wier dat logen er net by, der kaam de beitskwast er oan te pas. En der hiest ek forschillende kleuren fan. Om nou te sizzen dat ik der inprotte learde, dat hie wol better kennen. Wy waarden ek noch gau ris brûkt om spullen nei klanten ta te bringen. En yn de Maaityd húshimmelstyd bin ik in pear kear mei in troude feint nei in greate boer yn Dearsum en Dronryp, om die hun meubels yn´e waaks te setten. En ik bin ek al is mei de karre fol húsrei nei de pleats fan Keestra yn Weidum gien. De loopjonge mocht mei myn fiets oan de hân en de oare hân wat helpe om de karre te treuwen en dan moest die hwerom mei de lege karre nei Ljouwert. De measte meubels die bûten út forkoft wierne, waarden troch in forhuzersbedriuw út Ljouwert ferfoerd. En dan wie ik wol gauris mei de baas mei die dan mei gong foar it sjouwende wurk en gatten yn`e de moarre slaan, der kaam dan wer in houtenpin en deryn in heak, wer de spegel oan hingje moast. De boormachine mei klop- en slagboor moest doe noch útfoen wurde. Us fierste reis hat west nei in plakje achter Stadskanaal, in plakje tsjin de Dútse grins oan. Ik tink dat it yn de winter fan 1928 it personiel mei elkoar op redens op in Sneontomiddei nei Dokkum west ha. Ik ha die middeis snert iten by ien fan de troude feinten, die wierne doe tsjin de 40 jier. It djûrre in moai skoft, hear ´t ek me der wat thús fielde. Min bleaun lang it jonkje fan bûten. Mar doe´t we mekoar wat beter koene, hie ik alle steun fan de mannen. It gefal wie, der kaam nog ien feint fan bûten, út Gietsjerk en die gong ek om healve fiven nei hús of better sein, die er dat mar, die bleaun nog wat omgriemen, mar doe seinen de oare mannen tsjin my, der mast net sjen, dou haldst healve fiven op en net in minuut langer. Die oare dat is in sjerpstryker. Mar it hat fan die gefolgen west. Yn it lêste skoft dat ik der wie, is de baasforstoarn. En in freon fan de baas scoe de saken foart sette. En ik wie de earste die er út moast en binnen de koarst mogelyke tyd, wierne de oaren er ek allegear wei, behalve die mei de sjerpkop, die is hingjen bleaun. Ik net foar wit hoe lang, de saak besiet al jierren net mear. En sa as it meast al giet uit het oog is ek uit het hart. Dat it wie yn´e tyd dat ik gjin molkboer mear wier er in advertintje yn de Ljouwerter Krante stie fan 50 jier fan de feint fan Bearda, de selde der ik west hie te snert iten. En der skreaun ik in felicitatiekaart hinne en binnen de koartste tyd hie 46 fertelsels troch Jan Bijlsma Mantgum 2014
47 Online Touch Home