Sietse en ik elkoar oan en seine wy sjogge even de oare kant út mar dou seist nooit dast oer dizze brêge kommen bist. Ik jou myn faam in tút fan Jim, rôp er nog en dan sheat er foart. Mar ek wierne der de moarns by de selde brêge nog 8 ûnderdûkers troch de Dútsers dea sketten. Ien fan die mannen hat it oerlibbe, die die as wier er dea sketten. Nei in pear dagen koene wy wer nei hûs gean, wer achter de breikarre. Doe ha ik in pearwike mei swiete molke, direkt fan de boer, in dit gefal Jolt Oostra sútele. Mar ik ha nog tyden myn houten sjiltjes yn de bakfiets broekt. De Mantgummers die mei my der yn Dronryp wierne Sietse Grouwstra – Durk v Dellen – Jouke de Groot – Gerrit Wietse Goodijk en Guus Steenbeek en swager Jan Bergstra, die by ús ûnderdûkt wie. Troch âld onderofficier Hillebrands bin ik by de Binnenlanse strijdkrachten kommen, die wennen oan de Skillaarderdyk, yn ien fan de fjouwer gemeentewenningen. Hy self wurke yn it rusthûs yn Weidum. Der komt my nog yn `t sin, dat wie furt foar dat de Canadezen it skoalplein yn Dronryp opkamen, wie it kader fan de Baarderadielster Strijdkrachten it terrein op marcheert. Klaas Veenbaas en Mr. Okkinga út Baard, mei en gesicht as wierne it Dútse generaals en fan soldaat sei derop Us kader. Se hierne nooit soldaat west, se woene graag yndruk meitsje, mar it like nergens nei. En we hierne doe hielen al gjin forlet fan kader. Mar Lies hie in de befrijdingsdagen ek net stil p it hiem sitten. Undanks in dik lyf wie se mei de fiets nei de blauwe tinte gien om der de troch geande Canadezen ta te wuiven. Yn Easterwierum hat se har lekke bân nog meitsje litten bij de smid. Dat se hie foar my de Canadezen al sjoen. Yntocht fan Kanadezen op ‘e Ryp 62 fertelsels troch Jan Bijlsma Mantgum 2014
63 Online Touch Home