Februari 2023 45 Hilda kwam min of meer per toeval bij de vrijwillige brandweer terecht. Ze werkte onregelmatig, en was daarom vaak overdag vrij – precies de tijd waarvoor de brandweer nog mensen zocht. Bekenden uit het dorp vroegen of het niks voor haar was. “Ik had daar nooit echt bij stilgestaan, en had aan het begin twijfels: is het wel wat voor me? Het is fysiek erg zwaar werk. Geestelijk soms ook, maar daar red ik het wel redelijk.” Uiteindelijk besloot ze de sprong te wagen. “Mijn zwager Klaas woonde toen net in het dorp en had veel interesse. We gingen samen stage lopen.” Er volgde een manschappenopleiding van één dag in de week die een jaar duurde. Inmiddels is Hilda al zes jaar actief bij de vrijwillige brandweer. En al die jaren kan ze elk moment een noodmelding krijgen. “Als je kunt, ga je direct naar de kazerne. Als ik werk ben ik niet inzetbaar – ik ben nautisch handhaver, dus dan zit ik op het water – maar voor de rest probeer ik altijd te regelen dat ik kan. Sinds ons zoontje Simon geboren is, is het soms ook wat lastiger omdat er ook iemand bij hem moet blijven. En mijn man zit ook bij de brandweer. Gelukkig springen mijn overbuurvrouw en mijn moeder vaak bij.” De wens om bevelvoerder te worden kwam vooral voort uit de behoefte om door te leren, zegt ze. Opnieuw moest Hilda een opleiding volgen, nu van ruim anderhalf jaar. In haar geval ging er twee jaar overheen, omdat ze tijdens de opleidingsperiode zwanger werd van Simon. “Bepaalde praktijkonderdelen waren te gevaarlijk voor de ongeboren baby. Daarmee heb ik moeten wachten tot na mijn zwangerschap.” Ze rondde de opleiding op 23 december vorig jaar af. Een ruime week later, op 1 januari 2023, was de eerste uitruk waarbij ze als bevelvoerder actief mocht zijn. Een schoorsteenbrand bij een boerderij tussen Baard en Winsum. “En dan kom je erachter dat de praktijk toch echt anders is dan een opleiding. Op de opleiding gaat alles heel gestructureerd, dit voelde voor mij een stuk chaotischer. Je doet als bevelvoerder het contact met de meldkamer, communicatie met andere hulpdiensten en je bent op locatie degene die de beslissingen moet nemen en de verantwoordelijkheid heeft. Dat was die eerste keer even veel tegelijk, maar het lukte. Het is gewoon vlieguren maken, oefenen, draaien en ervaring opdoen.” Het is overigens niet zo dat Hilda bij elke uitruk als bevelvoerder fungeert. De brandweer in Mantgum bestaat uit 16 manschappen (plus twee aspiranten), van wie er 7 de opleiding tot bevelvoerder hebben voltooid. “Na een oproep kijk je op de kazerne wie de bevelvoerder voor die uitruk wordt. Als je als allereerste binnenkomt, dan pak je het gelijk op. Maar als er meerdere bevelvoerders tegelijk binnenkomen, wordt er iemand uitgekozen. We proberen het zo te
46 Online Touch Home