september 2021 29 de loop der jaren enig inzicht gekregen op het gebied van baby’s. Bij de twintigwekenecho werd al een klompvoetje geconstateerd. “Mijn wereld stond even op zijn kop. Maar al vrij snel denk je dan: als het kindje verder maar gezond is. Toen ik haar zag voelde ik dat meteen.” De bevalling verliep gelukkig voorspoedig De ‘handicap’ heeft geen invloed op de bevalling. “Die verliep hetzelfde als de twee keer ervoor, gewoon als thuisbevalling. Alhoewel ik volgens het MCL Leeuwarden in het ziekenhuis had moeten bevallen omdat er een kleine kans was dat er iets mis zou kunnen gaan. Gelukkig zei de orthopeed bij het klompvoetcentrum bij het UMCG in Groningen dat ik thuis mocht bevallen. Dat was toch wel erg fijn.” Wat bovendien een opluchting was, was dat Sarah niet binnen 48 uur haar eerste behandeling moest hebben. “Dat hadden ze bij het MCL wel gezegd, maar van het UMCG mocht het iets later. Als we maar binnen een week zouden langs komen. Daardoor konden we thuis rustig met zijn allen bijkomen van de bevalling en aan elkaar wennen. Het is toch fijn dat je daar de tijd voor krijgt en je haar bijvoorbeeld nog een paar keer lekker in bad kunt doen voordat ze het gips aan haar voetje heeft.” Sowieso wordt er bij het klompvoetcentrum in Groningen goed met de ouders en de kinderen meegedacht. Tussen het wisselen van het oude en nieuwe gips door wordt er bijvoorbeeld tijd vrijgemaakt waarin de moeder het kindje eventjes mag wassen. “Ze zijn er echt super lief.” Bij tachtig procent van de kinderen met een klompvoetje is er bovendien niks geestelijks of lichamelijks aan de hand. Bij de overige twintig procent wel helaas. Een klompvoetje is geen handicap ‘voor het leven’ meer Maar zo ingrijpend als het vroeger was, is het gelukkig niet meer. Sarah kan straks alles wat gewone kinderen ook kunnen. Marieke: “Misschien dat ze geen sportwedstrijden kan winnen, maar welk kind kan dat wel?” Ouderen weten zich nog wel te herinneren dat een klompvoet vroeger een vervelende situatie was, waar nauwelijks iets aan te doen was. Dat is tegenwoordig wel anders. Sarah’s voet is inmiddels zes keer opnieuw in het gips gezet terwijl het langzaam de goede richting op wordt gemasseerd en geduwd. Zonder dat ze pijn heeft, want op die leeftijd is het lichaam nog flexibel.→
30 Online Touch Home