Drama in de school “Gaan we weer. Weer theatervoorstelling. Weer reprise. Weer in de avond. Weer in de gymzaal. 3 juni. Van die poster met die bloedende rug. Van Fieke. Je weet wel.” Als je naar een theaterstuk gaat hoop je verrast te worden en in dit geval gebeurde dat ook zeker. Ik keek uit naar de reprise van “Dat wat maar niet droogt” gemaakt door onze eigen Jimmy. Met een grote glimlach liep ik de gymzaal van het Montessori college binnen en met een nog grotere glimlach liep ik naar buiten. De verrassing begon al voordat ik echt binnen was. Alle toeschouwers kregen een gekleurd papiertje in de handen gedrukt en afhankelijk van de kleur werd bepaald aan welke kan van de zaal je plaats mocht nemen. De deuren gingen vlak voor aanvang open en de zaal was bijzonder ingericht, een aantal bankjes, een groep leerlingen die tegen de wand aankeken… bijzonder maar spannend. De leerlingen lopen, dansen, roepen, wijzen, praten en zingen rond. Ineens gaat het doek dat de twee gymzalen van elkaar scheidt open en daar kwamen ineens nóg meer spelers.. én de rest van de toeschouwers. Ineens zaten we in een grote ruimte en werd ook duidelijk waarom we apart werden gezet. Het publiek werd betrokken bij de voorstelling want we werden verzocht om van plaats te wisselen in de zaal. We werden gevraagd om mee 26
27 Online Touch Home