relatieprobleem, angststoornis of depressie. “Hierin liggen ook kansen voor werkgevers”, vertelt Elseline. “Bijvoorbeeld vrouwen die in de overgang komen, die vaak ook te maken hebben met puberende kinderen en mantelzorg voor ouders. Dat zijn kwetsbare momenten in het leven, waarbij je als organisatie kunt onderzoeken of je daarin iets kunt aanbieden. Denk aan laagdrempelige hulp in de trant van ‘hoe pak je dit aan of hoe ga je ermee om’ of informatieverstrekking over voeding en overgang. Dat kan niet elke werkgever, maar je kunt hierin ook de samenwerking met arbodiensten of andere organisaties opzoeken.” Begeleiding bij werkhervatting Samenwerking tussen coach en arbodienst kan volgens Elseline op meerdere manieren vruchten afwerpen, bijvoorbeeld op het gebied van werkhervatting. “Als een werknemer door bijvoorbeeld ziekte na een paar maanden thuis weer terugkomt op het werk, dan kan dat van alle kanten ingewikkeld zijn voor hem of haar. Denk aan systemen die anders werken, maar ook de bagage die iemand meeneemt van een periode ziek zijn. Ik zie soms dat werkgevers daar niet altijd genoeg oog voor hebben. Het zou zo fijn zijn als dat anders is en een coach kan hierin een rol spelen. Werkhervatting gaat om meer dan je oude taken oppakken.” Meer en beter zichtbaar Begrip voor en kennis van het coachvak komen hierbij om de hoek kijken. Dat is er nog niet genoeg, vindt Elseline, en ze doet een appel op de beroepsgroep om zich meer en beter zichtbaar te maken. “In mijn ogen zou iedereen die zich bezighoudt met het welzijn van iemand, en zeker als het gaat om preventie en aanhaken op sleutelmomenten, aan tafel moeten zitten op het moment dat het gesprek daarover gaat. Coaches dus ook. In de GGZ, maar ook bij huisartsen, wordt veel gedacht in ziektes en weinig in preventie en normaliseren. Neem bijvoorbeeld iemand die een heftige therapie heeft gehad in de GGZ, die zou daarna nog goed geholpen kunnen worden met een coachtraject. Daar liggen kansen voor een coach, om bij te dragen. Met elkaar zetten we ons in voor het mentaal welbevinden van mensen.” Lange wachtlijsten Het verschil tussen GGZ en coaching draait ook om een stuk financiering. Hoe kijkt Elseline daar tegenaan? “Dat is lastig, want je hebt bijna altijd te maken met financiering en schotten. Bij alle preventie zie je dat er weinig geld beschikbaar is. Je komt dan toch uit bij de vraag of het via zorg gaat of via de werkgever, meer is er eigenlijk niet. Een traject bij een coach is kostbaar en niet iedereen heeft het ervoor over of kan het betalen. Van daaruit zie je dat dingen nu vrij snel terechtkomen in de zorg, waar wachtlijsten zijn. Mensen moeten ontzettend lang wachten op een GGZ-behandeling, dat zorgt voor enorme schade qua uitval maar ook aan de mensen zelf en aan gezinnen. Eerder interveniëren met coaching, waardoor mensen wel verder kunnen, levert de maatschappij en de mens als individu enorm veel op.” ‘Het is ontzettend belangrijk dat duidelijk wordt wát een goede coach precies’
23 Online Touch Home