Ook met andere voorbeelden benoemde Rahimi in haar college onderwerpen die Luyendijk in zijn boek beschrijft: ‘bepaalde privileges positioneren je in de maatschappij op een manier die voordeel kunnen brengen’ (Rahimi, 2018). Luyendijk zet geheel in lijn met de doorleefde ervaringen van Tina Rahimi dit soort zaken helder op een rijtje vanuit een eigen context, daarmee kreeg het boek voor mij meer inhoudelijke onderbouwing en waarde. Conclusie Het boek De zeven vinkjes kan mijns inziens een belangrijk bijdrage kan leveren aan het vergroten van bewustzijn en om de dialoog te starten. Het concept van De zeven vinkjes is helder van opzet, makkelijk te onthouden en daarmee erg goed toepasbaar voor een zeer breed publiek. Er is al veel en veel beter en diepgaander geschreven over interculturaliteit en intersectionaliteit, ook door mensen die het aan den lijve hebben ervaren. Dat heeft helaas niet tot veel publiciteit en discussie geleid en dat is beschamend en jammer en zegt daarmee al genoeg over het onderwerp. Dat mensen het boek van Joris Luyendijk of hem als schrijver ‘in de hoek zetten’, vind ik te makkelijk en onrechtvaardig. De zeven vinkjes bereikt juist een groep mensen die dit boek, de eenvoud van het concept en een persoon als Joris Luyendijk nodig hebben om (wellicht een eerste) stap te maken om meer inzicht te krijgen – het zogenaamde ‘Arjan Lubach-effect’ (p. 104) –, en dat is hard nodig! Daarom wil ik juist een lans breken voor dit boek en ben blij met de aandacht die het krijgt. Alles wat helpt om discussie over onrecht door verborgen discriminatie en voorkeuren op gang te brengen, is de moeite waard. Toepassing voor coaches Zijn er lessen voor coaches te vinden in dit boek? Als je al enigszins maatschappelijk geïnteresseerd bent in discriminatie zullen de onderwerpen je op zich niet vreemd voorkomen. Het kan dan hoogstens nog verder verhelderend werken. Wel vind ik het concept van ‘de witte onschuld’ van Gloria Wekker (p. 155) interessant om verder over door te lezen. Het concept dat je je van geen kwaad bewust wílt zijn en jezelf sust in het eigenbeeld: ‘Ik ben toch niet racistisch?’ Dat je juist daardoor informatie of andere perspectieven niet tot je neemt ‘omdat je het toch niet bent?’. Jezelf afsluiten door jezelf als ‘onschuldig’ te benoemen, kan een valkuil zijn, ook voor coaches. Mede omdat het zoveel aandacht heeft gekregen is het de moeite waard voor coaches om kennis van het boek te nemen. Door de al genoemde eenvoudige weergave van een veel complexere maatschappelijke problema‘ Je afsluiten door jezelf als ‘onschuldig’ te benoemen, kan een valkuil zijn’
11 Online Touch Home