‘Het vermogen om ‘van perspectief te wisselen’ is essentieel om supervisor te kunnen zijn’ Hoe zou u supervisie willen definiëren? “Mooie vraag, want dit is iets waar ik de afgelopen jaren veel over heb nagedacht. Er zijn vele definities, maar geen enkele werkte helemaal voor EMCC Global. Samen met mijn team, de werkgroep Supervisie van EMCC, schreven we een nieuwe definitie. We kwamen hier op uit: Supervisie is een veilige ruimte voor een reflectieve dialoog met een praktiserende supervisor, die de praktijk, de ontwikkeling en het welzijn van de supervisant ondersteunt. (Supervision is a safe space for reflective dialogue with a practicing supervisor, supporting the supervisant’s practice, development and well-being.) Ik wil een paar dingen benadrukken. Allereerst het begrip ‘reflectieve dialoog’. Supervisie is een gesprek waarin reflectie centraal staat. De tweede helft van de definitie bevat de woorden praktijk, ontwikkeling en welzijn. Dit is een bewuste verwijzing naar de drie traditionele functies van supervisie, die we de kwalitatieve, ontwikkelings- en ondersteunende functies van supervisie noemen.” Waarin verschilt supervisie van coaching? “Supervisie is een stap verwijderd van coaching. Wij begeleiden coaches in hun werk met coachees; er is dus een extra laag. Het is een manier om op het vak te reflecteren. Het doel van supervisie is om coaches te ondersteunen om het beste uit zichzelf te halen.” Zijn er overeenkomsten? “Er zijn zeker overeenkomsten. Een van de voordelen van individuele supervisie is de kwaliteit van de relatie die in de loop van de tijd ontstaat tussen supervisor en supervisant. Er schiet me een voorbeeld te binnen: ik werkte al meer dan een jaar met mijn supervisant en zij beschreef een dilemma met haar coachee. Het grootste deel van de sessie had ze er behoefte aan dat ik alleen maar luisterde. Het was haar tijd, haar ‘veilige ruimte’ om met mij na te denken en ik luisterde met al mijn zintuigen. Na een tijdje kreeg ik een sterk gevoel van angst. Het was een onbekend gevoel en ik vroeg me af waar het vandaan kwam, dus deelde ik dat met haar. Toen werd het ons beiden duidelijk dat haar coachee haar datzelfde gevoel gaf en dat zij het effect daarvan op mij overdroeg. De tijd en ruimte in de sessie, en in onze relatie, maakten het mogelijk om dat parallelle proces op te vangen. Toen het patroon eenmaal zichtbaar was, kreeg ze weer een gevoel van perspectief en kon ze de weg vooruit duidelijker zien.” Wat doe je als supervisor in de praktijk anders dan als coach? “Ik zou zeggen dat supervisie meer omvat en verder gaat dan coaching. Voor mij is het belangrijkste verschil het vermogen om van perspectief te wisselen. Als ik nieuwe coaches coachingsvaardigheden aanleer, is een van de belangrijkste dingen de coach te helpen de wereld te leren zien vanuit het perspectief van de coachee. Het kan soms heel lang duren voordat iemand dit leert zonder zijn eigen referentiekader aan zijn coachee op te leggen, wat de effectiviteit van coaching kan belemmeren. Als trainer van supervisoren ga ik anders te werk. Ik leer supervisors in opleiding hoe ze hun perspectief kunnen verschuiven naar een veel breder scala aan posities. Het is belangrijk dat een supervisor zich kan verplaatsen in de supervisant. Om de ervaring van de coach te begrijpen, maar ook het perspectief van de coachee. Een supervisor moet ook in staat zijn om boven de dynamiek van deze relaties uit te stijgen en de dingen vanuit een systemisch perspectief te zien, en te overwegen hoe dat bredere systeem van invloed kan zijn op wat er gebeurt. De supervisor moet verder gaan en niet alleen aandacht hebben voor deze posities, maar ook voor de hiaten en verbindingen daartussen. Wat gebeurt 21
22 Online Touch Home