‘Dankzij experimenten creëren we kennis’ Het is je vast niet ontgaan dat digitale coaching platforms als paddenstoelen uit de grond schieten. Dat is heel begrijpelijk, want de COVID-pandemie heeft ons laten ervaren hoe makkelijk het is om (zelfs in je pyjamabroek) achter een beeldscherm contact met de rest van de wereld te onderhouden. Ook in coaching wordt gretig de kans omarmd om eenvoudig toegang tot cliënten over de hele wereld te krijgen. Mogelijk doe je dat zelf ook. Maar begrijpen we als coaches ook de implicaties die het verschil tussen offline en online coaching met zich meebrengt? Hoe we bij het gebruik van een ander medium onze manier van synchroniseren met de coachee moeten aanpassen? Of vertrouwen we blindelings op het eerste rapport? Misschien denk je nu: ‘Ja, natuurlijk begrijp ik het verschil tussen in één ruimte met mijn coachee zijn of allebei achter een beeldscherm zitten.’ Maar is dat echt zo? Of hebben coaches blinde vlekken als het over coaching presence gaat? Wel of geen verschil in presence? In haar meest recente onderzoek vroeg Tünde aan 76 coaches of zij enig verschil in presence bemerkten tussen online en offline contacten. Maar liefst 91% van de coaches gaf aan dat online geweldig was en ze geen verschil met offline herkende. Wishful thinking? Omdat Tünde dat zelf anders had ervaren, bleef ze de andere kant uitvragen. Haar onderzoek onder 100 organisaties waar medewerkers online werden gecoacht, gaf aan dat er binnen zes maanden 87% van de coachees afvielen door te weinig of geen betrokkenheid. Tja… dat is toch echt een enorme kloof tussen welles nietes. Een eerste rapport, de connectie tussen personen, en uiteindelijk coaching presence, kun je niet als vanzelfsprekend nemen. Tijdens de workshop liet Tünde ons met veel passie een eenvoudig experiment in groepjes van drie doen. Persoon 1 praatte drie minuten onafgebroken over een zelfgekozen onderwerp. Persoon 2 observeerde de prater ‘online’, uitsluitend door op z’n telefoonschermpje te kijken. Persoon 3 observeerde de prater offline. In verschillende groepjes werd opgemerkt dat, ook al sta je fysiek dichtbij, iemand via een schermpje observeren een gevoel van afstand geeft. Verder waren er allerlei voorbeelden van lichaamstaal of energiemomenten die via het beeldschermpje onopgemerkt bleven. Eenvoudig gezegd: als je naar een scherm kijkt, mis je de realiteit, de interacties en de context waarin coachees zich bevinden en waarin jij met hun meegaat. Die realiteiten kunnen ook offline gemist worden. Het punt is, dat het medium substantieel interfereert met onze zeven zintuigen om af te stemmen op wat er ‘aan de hand’ is bij het coachen op in ieder geval de niveaus: de Ik-sfeer, de Wij-sfeer, de Allen-sfeer en de OMNI-sfeer (zie het kader). We herhaalden dat experiment, maar dan in grotere groepen (teams). Het bleek nog veel lastiger om meerdere personen via een beeldscherm te observeren. De offline-observator voelde zich ook meer één met de groep. En bij een ander groepje merkte observator 2 op dat een ander zintuig – het gehoor – juist scherper werd. Tünde deelde vervolgens haar eigen ‘hier-en-nu-op-hetsymposium-ervaring’ met ons. Ze vertelde dat Arvid Buit, MCC die ochtend een Coach Radio-podcast met haar opgenomen had. Ze hadden elkaar eerder online ontmoet en dit was de eerste keer dat ze fysiek samen in dezelfde 35
36 Online Touch Home