mijn vriendin in gesprek raakte, had ik een ander beeld van het vak. Ik dacht meer aan het verzorgende aspect. Dat je zoveel weet en zoveel doet, zoveel verantwoordelijkheid draagt, dat wist ik destijds niet.” Ze vindt het ongelooflijk interessant, zegt ze. “En dat klinisch redeneren, prachtig! Het vak heeft twee kanten: je helpt mensen, maar je moet ook nadenken, je koppiekoppie gebruiken. Het is wel een grote verantwoordelijkheid straks, maar daar werken we stap voor stap naartoe. En wat ik nu al merk: je hoeft het nooit alleen te doen. Je hebt altijd collega’s die je kunnen bijstaan. Of het nu gaat om praktische aspecten of om het delen van de verantwoordelijkheid.” Het is een grote stap die Dorien heeft gezet. Dik twintig jaar was ze gewend aan een volledige baan met een mooi salaris. “Maar het lukt”, glimt ze. “De HIP is een parttime opleiding: ik ga één dag per twee weken naar school - de rest van de lessen is nu digitaal - en ik loop wekelijks een dag stage. Op de vrijdag en zaterdag werk ik op de dialyseafdeling, waar ik gelukkig kon blijven. Met mijn salaris voor die twee dagen, zorgtoeslag èn financiële steun van mijn moeder red ik het. Als ik alles haal neemt het ziekenhuis volgend jaar de studiekosten over en ga ik als BBL’er drie dagen werken met een salaris. Ja, ik moet heel zuinig zijn - maar ik weet waar ik het voor doe!” DE OVERSTAP 15
16 Online Touch Home