Kostuum schetsen van Mieke Kockelkorn voor Rusalka, de watergeest en de heks. HOE WORDT HET VERHAAL QUA BEELD EN KOSTUUMS VORMGEGEVEN? Sybrand: “Openluchttheater is een uitdaging: de afstand van het decor tot het publiek overbruggen is op zijn minst gezegd spannend. Maar bij theater op locatie kun je ook op cadeautjes getrakteerd worden. Vogels die spontaan van zich laten horen, een zonsondergang die het beeld afmaakt of een warme bries die je meevoert. In onze voorstelling de imposante machinerie van Consortium Grensmaas die speciaal voor ons stilstaat. Het contrast als thema met water, grindbergen, transportbanden en vrachtwagens, in combinatie met het natuurlandschap. Muzikanten en zangers op pontons, aangevuld met een uitgelicht decor en prachtige klanken die een sprookje vertellen, heel zachtjes of juist luid.“ Mieke: “De bezoekers van de voorstelling ‘krijgen’ het allemaal. De vijf hoofdpersonages die ze willen zien, gevangen in beeld en kostuums die het verhaal dragen. De vreemde vrouw in rood. De prins op het witte paard in wit. De bezorgde vader, onze waterman in rook omhuld. Maanmannetjes bij de prachtige aria van de maan. Dit alles verstevigd door de sprookjesachtige figuranten. De van nature mooie exotische Rusalka in contrast met de opsmuk ‘gemaakte’ prins. De heks niet met een kromme neus of puntmuts, maar in een duikpak, de overbrugging tussen water en land. De vreemde prinses misplaatst in de omgeving. Alleen Rusalka heeft verschillende kostuums, want haar gedaante verandert, letterlijk. Van een zeemeermin met staart in de waterwereld, naar een prinses met twee benen in een prachtige baljurk passend bij de prinsenwereld, tot een tragisch dwaallichtje, die als een schim terug naar het water moet. Beeldentaal met associaties en meerdere betekenissen. Voor de uitvoering van de kostuums gingen de ontwerptekeningen naar het atelier van Opera Zuid. Daar hebben zeer vakkundige mensen de kostuums mooi passend gemaakt voor onze zangers. Alleen de gouden vissenstaart maakte ik zelf.” TOT SLOT EEN PERSOONLIJKE VRAAG, HOE BEN JE ZELF ANDERS? Sybrand: “Ik werd #anders toen ik in Maastricht kwam wonen. Ik ben veel in het buitenland geweest en ervoer juist de gelijkenissen en voel me niet plaatsgebonden. Toen ik echter uit Friesland naar Limburg kwam, werd ik geïdentificeerd met een categorie, een locatie, een deel van het land waar ik vandaan kwam. En natuurlijk ben ik een Fries, maar door van plek te wisselen, van context en omgeving te wisselen werd dat een issue en werd ik die #andere. Je bewustzijn verandert door je te verplaatsen en ineens denk je na over je eigen identiteit en of die categorie, dat hokje, wel juist is. Ik sta erbij stil en denk erover na dat we de wereld nu eenmaal in categorieën indelen, maar soms werkt het #anders.” Mieke: “Ik zie het #anders…. De vraag voor mij is eerder: hoeveel zijn we hetzelfde? Is het stukje ‘anders’ wel zo interessant? Zijn verlangens, liefdes en angsten juist geen verbindende factor? Gevoelens die we allemaal hebben en juist zouden moeten delen.” 11
12 Online Touch Home