een egel opgerold ligt, veilig verscholen tussen het veen. Dat klopt aardig: je kon Drenthe maar op drie plekken in, en dankzij al die moerassen rondom waanden de inwoners zich er sinds de prehistorie veilig. Het veen is de buffer om Drenthe, maar ook de aanjager van ontwikkeling. Vanaf de 11de eeuw wordt veen als brandstof gewonnen. De pioniers die zich hier mee bezighielden bouwden hun huizen het liefst op de langwerpige zandruggen die als eilanden in het veengebied liggen. Zo ontstonden lange lintdorpen als Wapserveen waar de mensen de voeten droog hielden en hun eigen kostje konden verbouwen. Stapje voor stapje werd het veen afgestoken en omgezet in landbouwgrond. Het heeft Drenthe verenigd. Er is altijd wel gedoe over de zand-Drent met zijn marke en de veen-Drent, de nieuwkomer met al zijn problemen. Maar veel ontginningen werden vanuit de marken on
39 Online Touch Home