10 Heren en Graven van Buren - Ridder Allard IV van Buren (ca. 1336- ca. 1408) was heer van Buren en Beusichem. Hij was het die de stad Buren in 1395 haar stadsrechten verleende. Allard IV was de zoon van Allard III van Buren en Mabelia van Caets, dochter van Gijsbert van Kaets, heer van Beusichem en borg van de bisschop van Utrecht. Allard IV was gehuwd met Elisabeth van Bronckhorst. Ze kregen zes kinderen: Catharina, Johan, Gijsbert, Allard V, Arnoud en Elizabeth. Het bloed van Allard IV van Buren stroomt door de aderen van verschillende Europese vorsten, zoals Prins Charles, Juan Carlos en vele anderen. Hij was ook de eerste die zich heer van Buren en Beusichem noemde. Dat was na het overlijden van zijn moeder zo rond 1367. Willem van Buren, kleinzoon van Allard IV, kwam in 1435 in botsing met Arnold Maximiliaan was onder meer Graaf van Buren en van Leerdam en bekleedde van 1540 tot aan zijn dood in 1548 het ambt van stadhouder van Friesland, Groningen, Drenthe en Overijssel. Het huwelijksfeest was een luisterrijke gebeurtenis waarvoor honderden adellijke gasten vanuit heel Europa naar Buren kwamen. Hoewel het zoals vrijwel altijd in die dagen om een gearrangeerde verbintenis ging, bedoeld om de belangen van Willems familie in de Nederlanden te vergroten, was het een goed huwelijk. Dat blijkt uit brieven van Willem aan Anna, waarin hij haar liefkozend ‘Tanneke’ noemde. Door dit huwelijk kwam het Graafschap Buren in het bezit van het Huis van Oranje. Na een dochter Maria, die amper twee jaar oud is geworden, werd in 1554 hun eerste zoon geboren: Filips Willem, Prins van Oranje, Graaf van Nassau, Graaf van Buren. De enige Prins van Oranje die ook echt in Buren geboren is. Maar verreweg het sterkst verbonden met Buren was Maria van Nassau, Filips Willems twee jaar jongere zus, die na het overlijden van haar moeder in 1558 de titel ‘Gravin van Buren’ overnam. In 1595 was Buren opnieuw het decor van een groots huwelijksfeest met veel gasten, waaronder het puikje van de Duitse adel. Op 7 februari van dat jaar namelijk werd Maria van Nassau in de echt verbonden met Graaf Filips van Hohenlohe, een legeraanvoerder in dienst van de Republiek. Maria heeft tot aan haar levenseinde in 1616 in Buren gewoond en deed daar veel aan liefdadigheid. In 1612 stichtte ze het prachtige weeshuis, dat algemeen beschouwd wordt als een van de mooiste voorbeelden van de Hollandse renaissance en sinds 1972 onderdak biedt aan het ‘Historisch Museum der Koninklijke Marechaussee’. Omdat Filips Willem van Oranje al in 1608 was overleden, verviel het kasteel van Buren na Maria’s dood aan Prins Maurits en via hem aan prins Frederik Hendrik. Onder Frederik Hendrik bereikte Verhaalplekken Elke plek heeft zijn eigen verhaal. Op deze zogenaamde ‘verhaalplekken’ kunnen de oude verhalenopnieuw tot leven komen, bijvoorbeeld tijdens avondlijke dwaallichtentochten, voor jong en oud. Daarbij worden spookverhalen voorgedragen of op een andere manier ten gehore gebracht. Een klank- en lichtspel in een theaterachtige setting (geluidsfragmenten, stemmige muziek, vliegende lantaarns en drijvende lampionnetjes) versterken de atmosfeer. Kunstenaar Hendrik Ribot doet iets vergelijkbaars op de Veluwe. Hij neemt bezoekers mee naar ‘de Verborgen Tuin’, waar een verhalenverteller en een violist op hen wachten. Daar worden eeuwenoude volksverhalen vertelt over dolende ruiters, verdwenen kloosters en verloren zielen. Hendrik Ribot: ‘Met het project Dwalend Licht wil ik een biografie over de Veluwe verwezenlijken. Voortkomend uit de fascinatie voor het gebied en de associaties die ik hierbij als kunstenaar voel. Het project is zowel autobiografische
11 Online Touch Home