Het intrigerende aan dit verhaal is dat het eigenlijk heel subtiel is. Het is geen groots spektakel waar iedereen van op de hoogte is. Het speelt zich af in de coulissen van het feest, zou je kunnen zeggen. En kan ons daarmee inspireren in ons gemeente-zijn. De wijn raakt op en Maria meldt het Jezus en vertelt de bedienden „wat hij ook zegt, doe het maar‟. En daar op de achtergrond spreekt Jezus tot de bedienden. De „diakonos‟ staat er in het Grieks, de diakenen. De diakenen krijgen geen moeilijke opdracht, wat hen gevraagd wordt is eigenlijk iets kleins. Maar zónder hun inzet was het teken er niet geweest. Ze vullen de vaten met water en laten de ceremoniemeester proeven. Eigenlijk zijn de diakenen samen met Jezus, Maria en de leerlingen de enigen die weten wat er gebeurd is. De diakenen handelen en vertrouwen op Jezus. Jezus zegent het werk dat ze doen. En zo vindt de feestvreugde doorgang, zo bouwen ze samen aan het koninkrijk van God. We denken soms dat de taken in de kerk te groot en te zwaar voor ons zijn. We denken soms „wie ben ik om ambtsdrager te worden‟. We huiveren soms omdat we een beeld hebben van de taak of het ambt zoals een ander het vormgaf en denken „op die manier kan ik dat niet‟. In dit bijbelverhaal zijn het de „diakonos‟ die met een eenvoudige handeling veel betekenen. En dat inspireert! Zo mogen we bij onszelf te rade gaan: wat betekent het „bruiloftsfeest‟ voor mij? Hoe kan/wil ik eraan bijdragen? Waar liggen mijn talenten? Samen mogen we bouwen aan Gods Koninkrijk, in het vertrouwen dat Hij het werk van onze handen zegent. Waar Jezus aanwezig is, zal de feestvreugde doorgang vinden. Ds. Inge Landman 4
5 Online Touch Home