Een anekdote ter illustratie: “Voor de oefening Wildbaan in 1977 was onze ondersteuning middels luchtverkenningen weer aangevraagd. De zojuist gelande bemanning van de Alouette III meldde zich bij de Sectie 3, en werd daarna door een ritmeester begeleid naar de officiersmess te velde. In schril contrast met wat wij als luchtmachters gewend waren tijdens oefeningen, zagen wij met enige verbazing de voor de lunch ingerichte legertent. De tafels waren gedekt met witte lakens en tafelzilver. Er werd bediend door hofmeesters in smetteloos witte jasjes! Nog maar net naar onze plaats geleid en nog niet bekomen van deze indrukken, meldde zich een huzaar bij de ritmeester. De officiersmess bij oefeningen; elnt Hans Bosch en ritm Renie Meeder in een alleen door officieren van 103 gepermitteerde zwarte trui. (Eveneens gold dat voor de buitenmodel buitenjas) De huzaar wachtte niet buiten de officierstent, maar ging naar binnen en vroeg toestemming om de ritmeester te mogen spreken. Nadat de officier hem daarvoor enigszins geïrriteerd toestemming gaf, vervolgde de huzaar: “Excuses ritmeester dat ik de conversatie tussen u en uw gasten moet onderbreken maar uw tent staat in brand!” Dat zou bij de luchtmacht heel anders zijn gegaan. De brand bleek overigens veroorzaakt door een niet goed bevestigde kachelpijpplaat, waardoor het tentdoek vlam had gevat. Of dat het gevolg was van de downwash van de landende helikopter in de nabijheid is niet bekend”. (downwash: hevige neerwaartse wind veroorzaakt door de rotorbladen van een heli) Deze huzaren troffen geen blaam aan de tentbrand, zij hadden de kachelpijpen goed schoongemaakt De Elt (Klu) b.d. Schram vervolgt zijn relaas: “Het vliegen in het toegewezen verdedigingsgebied van het legerkorps was voor beroepsmensen, jarenlang in dezelfde functie, nauwelijks nog een uitdaging. Steeds dezelfde oefenlocaties, dezelfde opstellingen, dezelfde tactische manoeuvres en dezelfde bruggen verkennen. Op een gegeven moment had je dat wel gezien. Die eentonigheid werd onderbroken als je bij hoge uitzondering en met speciale toestemming van- en onder begeleiding door de Bundesgrenzschutz (BGS), mocht vliegen in de Air Defense Indetificaton Zone (ADIZ). Dit was binnen de laatste 5 Nautische Mijl (5 NM = 9,26 km) zone tot de daadwerkelijke grens! Het ‘oog in oog staan’ met de ‘andere kant’ bleef indruk maken, want bewegingen aan de oostzijde van het hek waren er altijd. Vanaf de waarnemingstorens was duidelijk te zien hoe Oost-Duitse militairen met verrekijkers en telefoons in de weer waren om onze vliegbewegingen door te geven. Als een vlucht langs de grens lang aanhield, dan verscheen er vaak aan de andere kant een Hoplite of Hip welke dan “escorterend” op afstand meevloog. 10
12 Online Touch Home