De opleiding was gestructureerd volgens een aantal algemene en functionele syllabi. Alle opleiding en training was door ervaren hoofden van de Sectie Drie (zoals majoors Frans Brackel, Renie Meeder en Sjaak Jacques Bogmans) van de bataljonsstaf, gericht op de voorbereiding van de opdracht van 103 Verkbat en de eskadrons in het General Defense Plan (GDP). We beoefenden dan ook regelmatig en intensief alarmering, tactische en colonne- verplaatsing, uitwijk-, verzamel-, en afwachtingsgebied, veiligheidsbezetting, (flank)beveiliging en vertragend gevecht. Maar ook opmars, aanvallend gevecht en amfibische overgang kwamen veelvuldig aan bod. Het beoefenen van het verdedigend gevecht gebeurde voornamelijk bij het tijdelijk standhouden in het kader van het vertragend gevecht. Slechts bij hoge uitzondering werd een verkenningseskadron echt in het verdedigend gevecht geoefend. Zo’n uitzondering betreft bijvoorbeeld mijn laatste internationale oefening “SPEARPOINT ” in 1984 als EC, waar met een Brits legerkorps werd geoefend met drie volledige divisies op de Duitse openbare weg. De oefening zou volgens plan na verdediging eindigen met tegenaanval op de DDRstad Magdeburg aan de andere kant van de Inner Deutsche Grenze (IDG). Dit deel van de oefening werd gelukkig niet uitgevoerd. De linkse media spraken er schande over. 1983-1984 A-esk “Entre Nous” EC ritmeester van den Aker. Het oefenprogramma begon vrij kort na de opkomst met de oefening “ENTRE-NOUS” vanuit een Duits oefengebied bij Wendisch Evern in de omgeving van Lüneburg. Die oefening ging naadloos over in “STAP-OP”, waar het accent lag op ploeg- en groepsoptreden in pelotonsverband. In het weekend werd door de dienstplichtigen een bezoek gebracht aan het IJzeren Gordijn en was er tegelijkertijd een evenement voor het beroepskader en hun partners in het bivak in Wendisch Evern. Na enkele weken volgde oefening “KLEINE-CROSS” (optreden op pelotonsniveau). Enige tijd daarna kwam “GROTE-CROSS”, waar werd getoetst op pelotonsniveau in eskadronsverband. Hierop volgde dan oefening “WILDBAAN” waar het eskadron door het bataljon werd geoefend en getoetst. Waar ruimte was in het programma werd ook nog de oefening “ZEVENSPRONG” voor CP en gevechtstrein gedaan. Hierna werd het eskadron gereed geacht voor het grotere werk in de vorm van één of meerdere (inter)nationale ‘vrije’ of ‘meer partijen’ oefeningen. Daarnaast moest de schietvaardigheid op de verschillende wapensystemen worden beoefend en getest tijdens twee schiet- en oefenserie Bergen/Münster Süd (SOB/SOMS), waar de amfibische voertuigen, vaardigheden en procedures en passant in Tiefwatbecken Eitze ook nog even werden getest en beoefend. Als er ruimte in het oefenprogramma zat of kwam, omdat bijvoorbeeld een grotere oefening van een hoger niveau plotseling uitviel, was er ruimte om extra aandacht te besteden aan het ‘kleine werk’ in het kader van in- of exfiltreren. 137
139 Online Touch Herinneringen van een esk.commandant Home