Al op de derde dag zouden de vijfde, de elfde en de tiende Poolse pantserdivisie de Nederlandse oostgrens moeten overschrijden ter hoogte van de provincies Groningen, Drenthe en Overijssel. Op de gepubliceerde kaart was ook de opmars van een compleet Russisch pantserleger ingetekend. Denemarken zou moeten worden veroverd en de Oostzee zou worden afgesloten. De kaarten zijn volgens de militair historicus ook niet erg realistisch: "Op de derde dag zouden de troepen al aan de Nederlandse grens staan, alsof er geen NAVO-verdediging bestond. Zelfs zonder NAVO-eenheden is het de vraag of ze dat zouden hebben gered." De uitgeputte Poolse troepen zouden worden afgelost door verse Russische eenheden. In feite fungeerden de Poolse soldaten als kanonnenvlees. Als ze niet door vijandelijk vuur zouden omkomen, dan wel door hun eigen atoomwapens of die van de NAVO. De Poolse generaals geloofden bovendien niet in deze missie, weet Hoffenaar. "Ze wisten dat de Poolse troepen naar voren werden gestuurd terwijl er kernwapens zouden worden ingezet. Dat zouden ze niet overleven”. Voormalig C-103 Verkbat, lkol Raoul Hoondert, geeft hier als bgen voorlichting hoe het Warschaupact bij een doorbraak tijdens de Koude Oorlog zou opereren Militair historicus Hoffenaar, die mondelinge contacten had met Russische generaals concludeerde: “Als Moskou een oorlog onvermijdelijk achtte, zou deze snel en volledig nucleair worden uitgevoerd. Dit om het slagveld zo ver mogelijk buiten het eigen grondgebied te houden. Ook tegen de Verenigde Staten zouden de Sovjets dan onmiddellijk nucleaire wapens hebben ingezet. De Amerikanen gingen in eerste instantie uit van een escalatieladder: eerst conventioneel vechten en zo nodig pas later atoomwapens inzetten”. Afgezien van de Cubaanse rakettencrisis in 1962, vormde de eerste helft van de jaren tachtig volgens Hoffenaar de gevaarlijkste periode uit de Koude Oorlog. Er werden Russische nieuwe nucleaire SS20 raketten geplaatst en in het westen werden kruisvluchtwapens gestationeerd. Wederzijds wantrouwen vormde het belangrijkste risico voor het mogelijk ontstaan van een nieuwe oorlog. Langs de Nederlandse grens waren grote mobilisatieopslagplaatsen met Amerikaans legermateriaal, genaamd Prepositioned Organizational Materiel Storage (POMS) sites, ingericht. Hier was persoonlijke uitrusting, voertuigen en zelfs de complete inventaris voor een groot militair ziekenhuis opgeslagen. Nederlandse militairen oefenden tijdens grootschalige manoeuvres met Amerikanen, Duitsers, Britten en Belgen. Daaraan vooraf werd steevast de oefening Reforger (Return Forces to Germany) gehouden. Die behelsde het snel verplaatsen van Amerikaanse militairen vanuit de Verenigde Staten naar Europa. Jaarlijks vond tot begin jaren negentig in Nederland de oefening Donderslag plaats. Nederlandse reservisten moesten zich binnen twaalf uur na een oproep melden op een vooraf opgegeven plaats en werden dan in allerijl het terrein in gebracht om met elkaar te oefenen. Om de vijf jaar werden in de herfst, als de boeren hun oogst al zo veel mogelijk binnen hadden, op de Noord-Duitse laagvlakte grote NAVO-oefeningen gehouden met klinkende namen als Big Ferro (1973), Saxon Drive (1978), Atlantic Lion (1983) en Free Lion (1988). Free Lion was de laatste, want in 1989 viel het IJzeren Gordijn. De geschiedenis en het optreden van de Koninklijke Landmacht in de periode 1945 - 1990 staat uitgebreid beschreven in het boek “Met de blik naar het Oosten”. 31
33 Online Touch Oefeningen Home