weg. Helaas pindakaas, want in een Argentijnse heksenketel ging Nederland in de finale opnieuw onderuit. Ajax klopte Bayern München in Europees verband ooit met 4-0 maar moest dat jaren later, nota bene in de afscheidswedstrijd van Johan Cruijff alsnog met een 8-1 nederlaag bezuren. Zelden waren Nederlandse voetbalteams in staat hun Duitse opponenten te verslaan. Bovendien, denk aan Frank Rijkaard versus Rudi Völler, Koeman met het shirt van Mattheus… het verdiende niet altijd de schoonheidsprijs. Dan was daar natuurlijk wel hét hoogtepunt tot nu toe: het gewonnen EK van 1988, gespeeld in het hol van de leeuw en met in de halve finale een historische overwinning op onze aartsvijand. Maar….zoals dat in voetbal gaat, de successen werden tijdelijk minder, het onvermijdelijke verval kwam. Terwijl driekwart van Europa meedeed (alleen Liechtenstein en ook Andorra bleven thuis naar ik meen).. zat Nederland bij het EK van 2016 thuis voor de buis. Het daaropvolgende WK van 2018 moest het wederom zonder Nederlands elftal doen. Moedeloos werden we ervan met z’n allen. Guus Hiddink ging, Danny Blind kwam. Danny Blind ging, Fred Grim was er (even), zelfs Dick Advocaat kreeg de boel niet op de rails, en uiteindelijk werd met Ronald Koeman getracht het tij te keren. En dan blijkt daar plots toch het nodige talent : de Ligt, de Jong, Berwijn, Rosario, Danjuma Groeneveld, Aké en dan vergeet ik er ongetwijfeld nog wel ergens ‘n paar. Van Dijk blijkt toch die internationale topverdediger waar Liverpool een slordige 80 miljoen voor op tafel legde. Wijnaldum, lange tijd solliciterend naar een plek in de show van Hans Klok (onzichtbaar) kan het dus wel. Ryan Babel, bezig aan zijn tweede jeugd ( jammer genoeg wel met een belachelijke Oranje kleurspoeling). Memphis, een speler waar ik me al jaren mateloos aan ergerde, is opeens een dijk van een aanvalsleider. (misschien dat hij wat Oranje verf van Babel kan gebruiken om die grote leeuw op z’n rug in te kleuren??) 44
49 Online Touch Home