Door de prachtige hut die Spinkie en Fien voor haar gebouwd hebben, is Sloompje even vergeten dat ze nog altijd in haar nakie staat. De hut zit immers niet vast op haar lijf, zoals haar slakkenhuis. “Ojee, mijn huis, ik moet een huis hebben!”, roept Sloompje. “Ik kan niet naakt door het bos kruipen op zoek naar eten. De vallende eikels en uitstekende takken doen pijn aan mijn gevoelige lijf!” Dan denkt Sloompje aan de afspraak die ze net met haar vrienden heeft gemaakt. Als een van hen zich bang voelt, proberen ze het samen op te lossen. “Kunnen jullie mij helpen?”, vraagt Sloompje aan haar vrienden. “Natuurlijk!”, zeggen Spinkie en Fien in koor. “Laten we eens naar je gebroken huis kijken. Misschien kunnen we het nog maken”, zegt Spinkie. 47
46 Online Touch Home