Wat zegt leeftijd nou eigenlijk? Naam: Rob van den Biggelaar Functie: senior verkoper In dienst sinds: 2012 Arbeidsbeperking: niet meer de jongste (58) ‘Ik werd begin 2012 werkloos. Na tientallen brieven en ontelbare telefoontjes raakte ik wat moedeloos. Uitzendbureaus wilden me niet eens inschrijven. Eén bedrijf stuurde me een afwijzing met de mededeling: ‘Veel ervaring, maar ook veel leeftijd…’ Die zaak heb ik bij een speciale commissie aangekaart, die me gelijk gaf dat dit niet kan. Bij Only for Men had ik een gesprek met de retailmanager. Vervolgens belde Piet me voor een tweede gesprek en ik werd toen meteen door hem aangenomen.’ het marktgemiddelde, kennis en vaardigheden worden vergroot via de Academy (het interne opleidingshuis) en bonus is hier geen vies woord. Met die aantekening dat de winst niet enkel is voorbehouden aan het management, maar met alle medewerkers wordt gedeeld. ‘Daarnaast zijn sfeer en stemming ontzettend belangrijk binnen dit bedrijf. Dat koesteren we, hoe hard we ook groeien.’ Kansen zien Ook het personeelsbeleid bij Only for Men wijkt af van de doorsneemodewinkel. Een substantieel deel van het personeelsbestand bestaat uit mensen die op basis van leeftijd, opleiding of anderszins een kwetsbare positie op de arbeidsmarkt hebben (mede daarom deed Start Foundation een zogenaamde MRIinvestering in het nieuwe winkelconcept in Reusel). Dat laat zich mede verklaren door het feit dat Feenstra gelooft én denkt in kansen. Een verkoper van 50plus die al een tijdje in de WW zit, maakt doorgaans weinig kans nog aan de bak te komen. Bij Only for Men kijken ze daar toch met andere ogen naar. Ze hebben er verschillende van in dienst genomen. Feenstra: ‘In elke winkel werkt wel iemand waar ik een bijzonder verhaal bij kan houden.’ Kansen zitten er ook in de vele faillissementen die de branche treffen. ‘Pas ging er weer een bedrijf met achttien modewinkels over de kop. Triest natuurlijk voor de betrokkenen, maar wij gaan dan toch bij de curator langs om te kijken of er wat voor ons tussen zit. Interessante panden bijvoorbeeld. En we nodigen mensen die daar gewerkt hebben uit om eens koffie te komen drinken. Ik verbaas me in dat opzicht over instanties als bijvoorbeeld het UWV. Die zouden dat toch veel zakelijker moeten aanpakken? En ons uit eigen beweging op maat gesneden mensen moeten aanbieden? Maar blijkbaar denken ze daar niet in kansen.’ Pak verkopen Ook in roerige tijden valt er voor deze zoon van een groenteboer nog genoeg te ondernemen. ‘We zijn bovendien eigenwijze Friezen; we trekken ons niet zo veel aan van wat anderen doen.’ Wat dat betreft kijkt hij vaak met verbazing naar andere ondernemers. Met stemverheffing: ‘D’r zijn winkelketens waar de mensen níet van het hoofdkantoor afkomen! Hoe weet je dan wat de klant wil? Dat snap ik werkelijk niet. Onze in kopers staan regelmatig in de winkels zodat ze weten wat er leeft. Zelf vind ik niks mooier dan op zaterdag in een winkel te staan en nog even een pak te verkopen.’ « Overheid en beleid Drammen en lullen als Brugman Hemel en aarde moeten Feenstra en zijn mensen soms bewegen om gemeenten in beweging te krijgen. Stápels formulieren invullen om een horecavergunning te krijgen. Of maanden ‘drammen’ en ‘lullen als Brugman’ om de bestrating rondom een opge knapt winkelpand op orde te krijgen. ‘De eigenaar en wij als huurder hadden ruim een miljoen euro in die opknapbeurt geïnvesteerd. In plaats dat een gemeente daar trots op is, komen ze met allerlei ‘mitsen en maren’. Doen wij als ondernemers niks dan krijg je leegstand in je winkelgebied. Dan ben je als gemeente veel verder van huis.’ Baanbreker nr. 2 2015 9
10 Online Touch Home