29 het hele gezelschap bleven er nog een man of tien over die niet ziek waren. Heel spijtig, want we hadden er ons zo op verheugd. Gelukkig bleek Hull de moeite waard, hoewel de meesten nog wat bleekjes waren. Bij de terugtocht was het nog altijd windkracht zes, maar dat voelde alsof we een wandelingetje over het water maakten. Maar van feesten kwam niets meer in huis…” 4. Oprichting van de dames “Enkele bestuursleden van Bevo waren actief als speler bij de lokale recreatieve volleybalploeg van de KWB. Daar waren papa’s bij en nu en dan kwamen de kinderen eens mee naar de training. Ze mochten op training soms wat meespelen, maar ze leerden snel en kwamen op training meer en meer aan bod. Eigenlijk was dit de voorloper van Bevo jeugd. Er zaten onmiskenbare talenten bij. De groep werd echter te groot, waardoor er iets moest gebeuren. Daniel Desimpelaere had het vooral voor de meisjes en maakte het bestuur van Bevo warm om met een damesploeg te starten. Dat kon, maar hij moest zelf voor een trainer en een uitrusting zorgen. Na lang aandringen kon hij Jaak Nyffels overtuigen om trainer te worden. Samen met Roger Vanclooster, Lotto en zelfs Eurozeep zorgden ze dat ook de uitrusting in orde was. Het werd een groot succes, in geen tijd hadden ze een volledige ploeg, met reserven en al. Met de ruggensteun van een al wat ervaren bestuur groeiden ze snel, zowel in aantal als in reeks waarin ze aantraden. Onze dames waren niet meer weg te denken uit de organisatie.” 5. Verdwaald in ‘Frankrijk Platse’ “In dit verhaal speelt wijlen voorzitter Roeland Rapol de hoofdrol. Bij deze viering mag hij zeker niet ontbreken, want hij was jarenlang een sleutelfiguur in het hele Bevo-gebeuren. Hij heeft een groot aandeel gehad in wat de club nu is en bereikt heeft. Overambitieus als hij was, probeerde Roeland altijd de betere spelers en speelsters binnen te halen. Zo was hij ter ore gekomen dat er in Rijsel een heel goede Bulgaarse volleybalster woonde. Ze was de vrouw van een basketspeler die in Lille speelde. Hij slaagde erin om contact te leggen en overhaalde Violetta Antova om bij de Beverse dames te komen spelen. Er was maar één probleem: ze had geen vervoer en kon niet rijden met de auto. Toch bracht Roeland haar naar de training om te testen. Het was een grote powerspeelster met een zware hamer en iedereen was onder de indruk. Er werd met de trainer overeengekomen dat ze maar één keer per week kwam trainen en aan de wedstrijden zou deelnemen. Het vervoer werd opgelost door de vrouw van Roeland en het bestuur die Violetta gingen halen en terugbrachten naar het Franse Loos, waar ze woonde. Ook Roeland ging ze in het weekend dikwijls halen. Terugbrengen na de wedstrijd zat er niet veel in, waardoor ik op een keer Violetta terugbracht. De heenrit was geen probleem met haar als navigator, de terugweg was andere koek, want een GPS bestond toen nog niet. Hoewel ik goed opgelet had naar herkenningspunten reed ik op de terugweg hopeloos verloren. Na een tijdje wist ik echt niet meer waar ik was. De gsm was in die tijd ook nog geen hulp. Ten einde raad heb ik besloten om mij te oriënteren op de zon en zoveel mogelijk richting het noorden te rijden. Na veel kilometers kwam de verlossing: ik zag een bordjes met Menin op, de opluchting was groot. Had ik haar in het donker naar huis moeten brengen, dan reed ik daar waarschijnlijk nog rond op ‘Frankrijk Platse’.”
30 Online Touch Home