10 jaar Camino 2013 - 2023 Bestuurleden delen hun camino-avontuur Bestuursleden delen hun Camino-avontuur In het hart van Camino schuilt een groep toegewijde individuen, elk met hun eigen unieke verhaal en toewijding aan onze missie. In deze rubriek delen een aantal van onze gewaardeerde bestuursleden, hun persoonlijke reis bij Camino en wat het voor hen betekent om hier deel vanuit te maken. Frank Lippens, secretaris “We schrijven november 2017; ik was pas gestopt met werken en nog helemaal niet bezig met de vraag of, en zo ja wat ik zou gaan doen naast alleen maar ‘leuke’ dingen.’ ‘En wat nu?’, vroeg een vriendin. ‘Je gaat toch zeker iets nuttigs doen mag ik hopen?’ Ja jeetje, mag ik even wennen aan m’n nieuwe status? ‘Ik heb wel wat voor je’, zei zij: ‘Camino is opzoek naar mensen voor het bestuur’. ‘Uhh wat is Camino dan wel’ vroeg ik’, met het beeld voor me van lange wandelingen over stoffige wegen ergens in Spanje... Ik ben niet zo’n wandelaar. ‘Camino is een inloophuis voor mensen die leven met kanker’ zei ze. Nou, van zo’n inloophuis had ik nog nooit gehoord. Kanker speelde niet zo’n rol in m’n leven. Altijd wel geïnteresseerd geweest, maar meer vanuit de wetenschap. ‘Nou, ik breng je wel in contact met een van de bestuursleden en dan maak je maar een afspraak’ (deze vriendin is nogal van: niet lullen maar poetsen...). Zo gezegd, zo gedaan en al snel zat ik aan tafel met de toenmalige voorzitter Arie Hubregtse en bestuurslid Engelien Geerdink. Aardige en bevlogen mensen dacht ik al snel, zoals ze de missie van Camino uitlegden. Dat kanker een enorme impact heeft op het leven van patiënten en hun naasten was mij al duidelijk, maar bij de psychosociale elementen had ik eigenlijk nooit zo stil gestaan. ‘U bent schoon, van harte gefeliciteerd en we zien elkaar weer over 6 maanden’, zegt de dokter. Wat is er mooier dan dat vraag je je af, het leven straalt je weer tegemoet. De omgeving is blij voor je, maar al snel gaat het leven weer gewoon door en je wilt niet zeuren over datgene wat er zich in je hoofd afspeelt. Ook een secretaris moet de IPSO-basiscursus volgen, waarin onder andere wordt geleerd hoe je met kwetsbare mensen moet omgaan, hoe je een gesprek voert, etc. Een goede kans ook om je medevrijwilligers wat beter te leren kennen. En wat was ik onder de indruk, lieve en toegewijde mensen die de gasten van Camino steunen. En dat is het eigenlijk: een organisatie als Camino is niets zonder haar vrijwilligers. Het klinkt als een open deur, maar ik realiseer mij iedere keer weer dat mijn Camino collega’s bijzonder zijn. Dus, chapeau lieve mensen!” 20
21 Online Touch Home