Free Future Magazine - 2023 29 beginnen door in een razend tempo de taal te leren. “Toen ik hier voor het eerst aankwam, hoorde ik de mensen praten en begreep er niets van. Voor mij was het meteen duidelijk dat ik zo snel mogelijk Nederlands moest leren om hier mijn leven weer op te kunnen bouwen.” En dat lukte, want binnen slechts zes maanden kon hij zich al goed redden in het Nederlands. “Hoe ik dat voor elkaar heb gekregen? Door heel veel met vrienden te praten, te studeren, vrijwilligerswerk te doen en mezelf te verbieden om nog Engels te spreken.” Voor het leven getekend Een taal spreken alleen maakt een land nog niet tot een thuis, een veilige plek om in vrijheid te leven. “Dat gevoel kwam pas nadat ik na heel lang wachten mijn eigen woonruimte en papieren had. Ik kon eindelijk mijzelf zijn en hoefde mij niet meer angstig of onveilig te voelen.” Helaas bleek die instelling iets te rooskleurig, want hoe positief hij ook is, zijn achtergrond heeft hem toch voor het leven getekend. “Als voorbeeld daarvan gebruik ik altijd de verschillende percepties van vliegtuigen. De meeste mensen die hier in Nederland een vliegtuig voorbij zien of horen komen, denken meteen aan vakantie, maar als ik een vliegtuig zie of hoor, bekruipt mij weer de angst van de oorlog. In Syrië begin je, bij het horen van een vliegtuig, namelijk vaak al te rekenen hoeveel tijd je nog hebt om weg te komen, mocht dat nodig zijn, want een vliegtuig betekent in veel gevallen gevaar. Dat wegkomen is overigens vaak een onbegonnen missie, omdat er daar zó veel vliegtuigen voorbijkomen. Letterlijk vertaald omschrijven wij dat ook wel als: je rent van je lot naar je lot.” Maar ook los van zijn achtergrond kent Maher het gevoel van onvrijheid hier in Nederland. “Heel veel mensen hebben de filmpjes inmiddels gezien, maar in 2020 heb ik wat meegemaakt waar ik nu nog steeds af en toe flashbacks van heb. Ik stapte de trein in en realiseerde mij net te laat dat ik mijn mondkapje niet op had. Hoewel ik het alsnog op heb gedaan voor ik in de coupé plaatsnam, kreeg ik van de conducteur toch te horen dat ik de trein moest verlaten.” Maher bleef desondanks zitten, omdat hij een geldig vervoersbewijs had en inmiddels dus wel een mondkapje op had. "Bij het volgende station kreeg ik wederom te horen dat ik de trein moest verlaten. Ik probeerde mijn kant van het verhaal te vertellen, maar daar werd niet naar geluisterd. Het enige wat kennelijk belangrijk was, was dat ik de trein moest verlaten. En toen ik dat niet uit eigen beweging deed, werd ik hardhandig de trein uit gesleurd door meerdere NS-medewerkers, die vervolgens op het perron op mij zijn gaan zitten om me in bedwang te houden tot de politie kwam. De situatie was zo onrechtvaardig en zo bedreigend, dat ik daar nu nog steeds last van heb. En met de trein ga ik sowieso nooit meer…” Ervaring omzetten in iets positiefs Het leven van Maher kent dus heel wat heftige verhalen, maar hij doet hard zijn best om dit alles in iets positiefs om te zetten. “Ik heb voor mijzelf gekozen en voor de dingen die ik leuk vind om te doen. Dat betekent dat ik tegenwoordig in films en toneelstukken speel, regelmatig optreed als DJ MaHerrie en nu ook in de Lindenberg werkzaam ben voor het project ‘Doe het zelf’. Nu nog slechts voor een paar uurtjes per week, maar ik hoop dat dat er op den duur meer worden”, lacht hij. Tijdens het Free Future College was hij sowieso heel wat extra uren in de Lindenberg te vinden, zowel als gast die zijn bijzondere verhaal deelde met de leerlingen, maar ook als workshopdocent van de workshop Grab your bag! (kofferproject). “En ook dit vind ik heel leuk en belangrijk om te doen, want op deze manier hoop ik wat bij te kunnen dragen aan de ontwikkeling van de aanwezige leerlingen.”
30 Online Touch Home