Free Future Magazine - 2024 29 Zelf raakte Bernard meer dan tien jaar geleden dakloos na zijn scheiding. “De eerste periode verbleef ik bij vrienden en familie, maar na drie maanden zat mijn trots mij in de weg en voelde ik mij overal teveel.” Nijmegen verlaten wilde hij niet, aangezien hij daar nog wel gewoon zijn kinderen en baan had. “Ik vond een soort maas in de wet, kocht een tent en wat spullen als een luchtbed en een kookplaat en schafte een visvergunning aan, ook voor ’s nachts. Daardoor heb ik een jaar lang een soort van legaal in de Ooijpolder aan de waterkant kunnen bivakkeren, zonder dat iemand mij daar ooit heeft weggestuurd. Je mag immers je tentje neerzetten om te vissen. Overigens heb ik in dat jaar ook niemand in de buurt van mijn kampje gezien, dat scheelde waarschijnlijk ook. Niemand die wist dat ik daar zat.” Ondertussen bleef hij gewoon werken, zag hij zijn kinderen regelmatig en hield hij voor de buitenwereld zijn woonsituatie geheim. “Mensen verbazen zich er nu nog steeds weleens over dat ze nooit iets hebben gemerkt. Maar ik was te trots om om hulp te vragen. Had ik dat maar wel gedaan, dan had dat jaar er voor mij waarschijnlijk heel anders uitgezien. Dat is dan ook wat ik tegenwoordig anderen altijd aanraad: zet je trots opzij, vraag om hulp en blijf om hulp vragen tot je ook daadwerkelijk geholpen bent.” Zelf vroeg Bernard weliswaar niet zijn omgeving om hulp, maar hij hing wel dagelijks aan de lijn bij de woningbouwvereniging, met als resultaat dat hij na een jaar in zijn tentje toch weer een dak boven zijn hoofd had en zijn leven weer op kon pakken. Vagebond Naar aanleiding van zijn ervaringen als dakloze startte Bernard enkele jaren geleden met Vagebond, waarmee hij en andere (ex-)daklozen je meenemen voor een wandeling door de stad en hun persoonlijke ervaringen en verhalen delen. En ook de leerlingen die zich tijdens Free Future College hadden aangemeld voor de workshop van Bernard werden meegenomen de stad in, langs plekken waar veel daklozen overnachten, langs bankjes die zijn aangepast zodat er niet meer op overnacht kan worden, langs gedoogplekken en langs de eerste opvang in de stad. “Nijmegen probeert de daklozen zoveel mogelijk uit de stad te weren, maar er zijn nog steeds heel wat slaapplekken te vinden. Tot ze worden ontdekt, worden geruimd en de mensen weer op zoek moeten naar een nieuw plekje, met een beetje pech met de zoveelste boete op zak die ze toch niet kunnen betalen. Het systeem klopt niet, maar verandert ook niet. Net zomin als dat er naar een goede oplossing wordt gezocht, terwijl die er wel is. Overal wordt gebouwd, het ene mooie, nieuwe huis na het andere, maar er komen amper sociale huurwoningen bij. Door er daar veel meer van te bouwen zou je de basisbehoefte van een dak boven je hoofd voor heel wat daklozen in kunnen vullen. Maar helaas, aan sociale huurwoningen valt weinig te verdienen, dus er wordt met name gebouwd voor de mensen met geld. En zo wordt het probleem in Nederland steeds groter. De prijzen blijven maar stijgen, dus er komen steeds meer mensen op straat terecht.” Het kan haast niet anders dan dat deze boodschap in ieder geval een groot deel van de leerlingen aan het denken heeft gezet…
30 Online Touch Home